Ik heb de liefste man van de wereld en het is al mijn derde huwelijk. Toch ben ik verliefd geworden op een vriend en daar heb ik een half jaar een verhouding mee gehad. Ongeveer 7 keer seks gehad… Het was zo intens. Maar ik hield en houd ook nog van mijn man. Mijn minnaar kreeg op een gegeven moment een vriendin en koos (begrijpelijk) voor haar, want met mij zou hij geen toekomst hebben.
Normaal praat ik overal over en nu heb ik voor het eerst in mijn leven een geheim waar letterlijk niemand iets van weet, alleen mijn ex-minnaar waar ik nog steeds mee bevriend ben. We zien elkaar alleen niet vaak meer en het liefst verbreek ik alle contact, maar dat zou bij veel mensen vreemd overkomen. We moeten wel ‘bevriend’ blijven. Ik heb de liefde voor mijn man hervonden en hou erg veel van hem ,en een derde scheiding in mijn leven is geen optie. Ook opbiechten is geen optie na alle verzonnen verhalen over mijn afwezigheid in de periode van de affaire. Mijn lieve man zou nooit meer een mens vertrouwen.
Wat ik mezelf heb aangedaan is iets waar ik zelf mee zal moeten leren leven en ik overlaad ondertussen mijn man met liefde. Het vlees is zwak en de meesten van ons zijn gedoemd tot monogamie omdat dat nu eenmaal zo hoort… Altijd vond ik dit ook de normaalste zaak, maar liefde kan heel erg sterk zijn en het verlangen naar iemand ook… Helaas was ik zwak en ik gaf eraan toe. Ik zou graag eerlijk zijn maar dan verwoest ik alles… Het is een last die ik in mijn eentje zal moeten dragen. Dit is de eerste keer dat ik het ergens vertel en het is nu een half jaar geleden. Oordeel niet mensen, vreemdgaan kan ons allen overkomen. Deze last draag ik voor altijd in mijn eentje. Ik hoop dat ik nu wat meer ruimte in mijn hoofd en hart ga hebben door het hier te delen. Bedankt daarvoor.