Zoals ik je ontmoette dacht ik dat ik verlaten kon.
Nu blijkt dat mijn tijd vergaat maar dat ik je niet verlaat.
M’n lief je moet me geloven, al doet het zo een pijn.

Ik wil je graag los laten maar na jaren blijkt dat het niet meer gaat. Heb je ritueel begraven maar voel je nog dicht in mijn hart. En dat blijft elke keer als ik wakker ben en de dag van morgen nader keer op keer weer doorgaan.
Oh lieve schat voel mij zo eenzaam en bang dat je besloten heb te gaan. Maar n ding ik zeker je zal er altijd zijn in mijn hart.

Zal je niet meer noch als de wind of de regen voelen.
En ook je energie krijgt een mooie bestemming.
Ik volg niet meer wat je doet. Je doet maar ik kijk naar het licht van de maan. Fluister met mijn oor stiekem jou naam naam…dan zie ik je zo onzichtbaar in schim in je bh staan.
Geloof mij het is nu waar ik moet echt gaan maar jou vergeten dat is raar omdat ik weet dat je nooit vergaat.

XXX