Ik zag je staan en geloofde in jouw.
Ik vertrouwde op mijn intu tie.
Ik vertrouwde op mijn gevoel.
Diep van binnen wist ik dat het goed zat.
Hij was veel ouder maar voor mij geen grote zorgen.
En dat ik 100% van hem hield is geen minuut gelogen.
Ondanks hij veel ouder was zag ik hem wel staan.
Hij was mijn allerliefste, maatje, vriendje die mijn hart lied overkoken als een vulkaan.

En toen kwam het besef waarom ben ik toch zo stront eigenwijs.
Hij was duidelijk in het aangeven van zijn grenzen maar keer op keer verlegde ik mijn grenzen. Ik kon de verleiding niet weerstaan en vertrouwde op mijn gevoel diep van binnen.

Ik ben een STERKE vrouw. Als ik wat wil ga ik ervoor en als ik iets niet meer wil dan ben ik er ook klaar mee.
Vandaag heb ik besloten dat het goed zo is. Ik neem het voor lief en leg mij bij neer. Blijkbaar was hij niet voorbestemd.
Een weder ontmoeting doet voor mij te zeer. Ik ben verzwakt en kan het echt niet meer dus heb ik maar vaarwel gezegd. Het is goed zo. Mijn gebroken hart die heelt wel een keer.

Blijkbaar heb ik mezelf jaren gevoed met pretstofjes.
Desondanks ben ik hem dankbaar voor zijn steun in de donkere tijden van mijn leven en het verlichten van mijn levenspad. Jij bent niet bij mij maar moge jouw erfenis mij verder voor de rest van mijn leven invulling geven.

Mijn op rechte excuses voor mijn respectloze daden.
Ik was hier met een dikke traan.
Liefde kan behoorlijk pijn doen maar ik moet verder.

Dag mooi mens.
Bedankt voor alles mijn klok draait vooruit.
Ik voel mij bevrijd.