Al ruim 15 jaar voelen een huisvriendin van ons en ik tot elkaar aangetrokken.
zij was destijds getrouwd en we konden het samen altijd goed vinden. Op een keer waten we allebei wat dronken en bevonden we ons in een kleedkamer. In een melige bui vroeg ik haar of ik haar eens over haar billen mocht wrijven. “jij altijd” zei ze toen en voordat ik het wist zat mijn hand onder haar rokje. Even later stonden we hevig te kussen en is ze heel even door haar knieen gegaan en me oraal te verwennen. Maar dit deed ze maar heel even omdat we natuurlijk bang waren om betrapt te worden.
Sinds die tijd zijn we net een stel magneten. Als we op feestjes met elkaar dansen fluisteren we altijd spannende dingen in elkaars oor. En soms hebben we wel eens het besluit genomen om echt met elkaar af te spreken. Maar altijd belde een van ons wel af voordat het zover was. Want natuurlijk weten wij ook wel dat dit moreel gezien niet goed is.
Ondertussen is zij gescheiden en heeft al een aantal relaties gehad. De man waar ze nu een relatie mee heeft heeft een aardig crimineel verleden. En hoewel ze nu al een aantal jaren met hem samen is, denk ik dat dit toch niet is wat ze echt zoekt.
Maar al die jaren zijn wij dus echte maatjes gebleven. We komen uit hetzelfde milieu, hebben ons aardig omhoog gewerkt op de maatschappelijke ladder, en we voelen ons nog steeds tot elkaar aangetrokken. Maar ook zijn we al die jaren niet met elkaar naar bed gegaan.
Vorig jaar was het bijna wel zover. Want ze kwam onverwacht op visite en voordat we het wisten waren we hevig aan het zoenen. Al vrij snel was haar broek open en vinden mijn handen hun weg onder haar shirt en in haar broek. Toch stopten we weer voortijdig, ditmaal op haar verzoek omdat ze bang was dat mijn vrouw vroeger thuis zou komen.
Sinds een jaar of 5 is mijn huwelijk echter ook sluimerend. De passie is er na 30 jaar wel uit. Dit ligt niet aan mijn vrouw, ook niet aan mij, het is gewoon een feit.
Mede daardoor zijn mijn gevoelens voor Anja alleen maar toegenomen. Sinds kort heeft ze toegegeven dat haar gevoelens ook verder gaan dan een spannende flirt.
Maar we weten beiden ook dat een scheiding van mij en een relatie van mij met haar enorm veel commotie zal veroorzaken in onze families, en dan met name bij onze kinderen.
Ik heb ook steeds sterker het gevoel dat zij mijn echte levensmaatje is, en dat onze eventuele relatie sterker zal zijn dan de ellende die het zal veroorzaken.
Toch blijft er een klein duiveltje in mijn hoofd zeggen dat ik voor haar moet oppassen en dat ze met mij aan het spelen is.
Mijn gevoelens en emoties schieten dan ook alle kanten op.
Ik besef dat niemand mij kan helpen en dat ik zelf de keus moet maken, maar het voelt al fijn om hier mijn geheim kwijt te kunnen.