Hey,

heb wel eens nood om te spreken,heb de laatste tijd veel ’t gevoel dat niemand me begrijpt,de 1ne keer heb ‘k ’t gevoel van wel en de andere keer denk ‘k:laat me gewoon is met rust! Kweet ook echt niet wat ‘k wil in m’n leven..Ben al ’n tijdje werkloos (in ’t begin had ‘k wel nog moed om werk te vinden,omdat ‘k ook dacht dat ’t niet ‘moeilijk’ zou zijn) maar kheb niet meer zo veel moed..Ik deed vroeger verkoop in school,dus dacht ‘k: verkoop ga ‘k doen,kga dat wel goed doen..Uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat ’t totaal niets voor mij is..

Ook zou ‘k ’t liefst wegkruipen en gewoon alleen zijn want dan ben ‘k toch zo ‘gelukkig’ dan zit ‘k in m’n eigen wereldje en kan niemand me iets doen

En dan de realiteit;bah – de laatste dagen probeer ‘k zo veel mogelijk ‘weg te vluchten’ kword er om den duur gek van..

Iemand met dezelfde problemen?
Tips?

Een 20-jarig meisje