Wie wil er nou niet iets meer hebben?
Heel logisch dat wij als mens geneigd zijn voor dat beetje te strijden.
Echter moet het niet ten koste van anderen gaan. Dat je zo gulzig wordt en de macht verliest en hebzucht de overhand neemt. Ieder zijn lot ieder zijn doel.
Wie ben ik om daarover te oordelen? Er zijn vele mooie kanten die gekoesterd worden en soms is het goed om te beseffen dat anderen hebzuchtig worden omdat ze dat vroeger nooit hebben gehad en ze nu gedreven worden door hebzucht.
Je kan alleen toekijken en ze accepteren en waarderen om de positieve dingen die
wel goed gaan. Want ergens diep van binnen schuilt toch een mooi mens. En dan is koudvrees over de dikkesul boven 173 wel overbodig op termijn. Is alles wat je bezit
de moeite waard om te onderzoeken?