Regel matig lees je in de diverse kranten:
– ”Ontsnapte psychiatrische cli�nt ”
– ”Man gepakt na ontsnapping uit psychiatrische inrichting”
– ”Gegevens van duizenden GGZ-cli�nten gelekt”
– ” De gegevens van GGZ-cli�nten zijn per ”ongeluk” terechtgekomen bij zeve ambtenaren”
– GGZ-cli�nt ontsnapt en is mogelijk gevaarlijk”

5 Mei jl. een bezoekje aan de gezondheidzorg gebracht. Ik heb er jaren gelopen. Ik dacht dat er voor mijn gezondheid gezorgd wou worden maar in tegen deel helpen die therapeuten je de greppel in. Met het mom van je moet je gedrag veranderen. Ik ben=wie ik ben. Ik deinst er niet voor take it or leave it. Als iemand met karakkater wil ik best wel een beetje water bij de wijn doen maar ik doe niet mee aan de vermomming in de theater: All in the game. Inmiddels heb ik een muur om me heen gebouwd en heb ik een huid van ijzer. Wat kan het mij toch schelen al die resultaten. Dit soort lui dat zich therapeut noemen moeten feitenlijk blij zijn met hun ” pati�nten”. Die houden ze tenminste aan het werk. Met een beetje geluk helpen die uitdagende ‘pati�nten’ hun saaie deprimerende baan bolwerken want dat bied tenminste een beetje afleiding. Met hun (pati�nten) is geen enkele dag het zelfde. Wellicht werkt hun unieke brein inspirerend om zelfs een boek of briefwisseling over te schrijven.

Het doet pijn om als psygisch afgestempeld te worden.
Deze stempel kreeg ik toen ik voor de zoveelste keer. De laatste keer was om 13:30 in de nacht van 5 mei mij vergreep aan een metroman, die parmantig en schorendvoetend met zijn schoudertas opgetut in mantelpak en zomer hakken over de parkeerplaats van een homo-ontmoetingsplek liep. Het is een gebied waar sekswerkers actief zijn dus dacht, die zoekt wat. Niet naar zijn telefoon natuurlijk maar naar seks. Ik sleurde hem de bosjes in en verkrachte hem van achter. Daarna zei ik nederig tegen hem: lik me lekker af. Aan zijn lichaamshouding kon ik zien dat hij er van genoten had toen hij dat deed. Toch begrijp ik niet hoe ik in hemelsnaam hier ben beland.

Het kost een vermogen maar zal wel voor deze schade moeten opdraaien of dit nu emotioneel, financieel of psygisch is. Het doet enigzins wel pijn maar ik heb geen spijt van mijn daad.

In mij beleving lopen er meer psychopaten buiten rond dan in zo’n zorginstelling. Ook mijn therapeut is er zo ��n, die hunkert naar aandacht en bloedvertier. Het maakt hem bikkelhard 🙂

Humor kan soms wel heel zwart, droog en triest overkomen maar zelf de aller zieligsten lusten er wat van. Ik hoop niet dat ik ook op zo’n lijstje beland dat als vurendvlamd via de media gaat. Die tijdsbesef die daarmee gepaard gaat kan je nuttig besteden aan een goed doel.

In 2 min geschreven.