Hallo allemaal,

ik ben altijd, maar dan ook echt altijd vreemdgegaan in mijn relaties. Van mijn eerste tot mijn huidige relatie ben ik vreemdgegaan. Ik weet nog steeds niet goed waarom. Niet omdat ik verliefd op die vrouwen was, of echt verliefd dan. Eerder de lichte verliefdheid, de aantrekkingskracht, de aandacht en vooral de seks. Ik heb met meer dan 70 vrouwen geslapen in mijn leven, het merendeel moet geweest zijn terwijl ik relaties had.

Affijn, een keer half en een keer “op heterdaad” (berichtjes op mobiel) door mijn huidige partner betrapt (we hebben 2 jonge kinderen samen). En toen begon de lange weg naar een onzeker einde. Kan ze mij vergeven? Echt vergeven? Of doet ze het alleen voor de kinderen en omdat ze niet zou weten hoe ze zonder mijn praktische hulp zou moeten leven? Dit laatste schrijf ik omdat ik thuis zo’n beetje alles doe en regel en opvang omdat ik een zeer goede baan heb waarbij zelf mijn tijd kan indelen en nauwelijks overvraagd word/stress heb.

Ik vind de fase waarin we nu zitten zo vreselijk moeilijk. Ik ben nu 1.5 jaar “clean”, heb nog geen vrouw aangeraakt of mee geflirt. Ik heb mijn vrouw al mijn wachtwoorden gegeven van al mijn social media, op haar telefoon kan ze altijd en overal volgen volgen waar ik ben omdat mijn telefoon mijn GPS-positie automatisch aan haar doorgeeft. Ik ben dus bijna absoluut controleerbaar. Ik haal ook echt geen streken meer uit, ik heb de pijn in haar ogen gezien en ook gevoeld en ben om. Ik wil niet meer meer vreemdgaan. Ik realiseer mij dat ik mijn hele seksuele leven iets verkeerds heb gedaan en de laatste vrouw (en huidige) was de eerste die dat achterkwam.

Maar wat nu…..ik heb soms zo’n verschrikkelijke zin ongeremde seks te hebben met een andere vrouw. Zonder verdere emoties, bedoelingen….gewoon allebei goed neuken, in elkaar op gaan, en dan weer fris en opgeladen terug naar onze gezinnen. Ik wil geen relatie met een ander, ik moet er niet aan denken. Niet dat mijn huidige vrouw mijn alles is hoor. Maar zo steek ik kennelijk in elkaar, ik zal waarschijnlijk nooit mijn perfecte relatie vinden omdat ik relaties nu eenmaal moeilijk vind. Het onvoorwaardelijk binden enzo. Ik ben zeker onveilig gehecht, en dat breekt zich op deze manier een beetje op.

Ik vraag mij af wat er nu gaande is. Bewijs ik mijn huidige vrouw, mijn kinderen en mijzelf wel een dienst zo panisch trouw te zijn? Of stop ik iets authentieks van mijzelf weg ten dienste van het gezin waardoor ik er zelf slechter van word en waarschijnlijk uiteindelijk ook mijn gezin?

En voor hen die zeggen: “deel dit gewoon met je vriendin, wees open en eerlijk”, dat ligt niet zo gemakkelijk. Ik ben bijna helemaal eerlijk tegen haar geworden, zelfs over wanneer ik masturbeer en dat ik daar pornosites bij gebruik enzo, maar ik zie heel duidelijk dat zij die info gewoon niet goed aankan. Het kwetst haar, maakt haar onzeker. Terwijl ik denk “ik ruk mij af terwijl ik een pornosite kijk, who cares?”.

Is zij en de kinderen uiteindelijk niet beter af zonder mij en omgekeerd, de pijnlijke korte-termijn periode daargelaten?

Moeilijk hoor, relaties. Dat ik met deze twijfel over de relatie rondloop is dus mijn geheim, dat weet zij echt niet!