Ik ken deze vriendin al een jaar of 15. Zij is bipolair of wat we ook wel manisch / depressief noemen. De laatste jaren wordt ze steeds zieker, depressiever. Dat is vreselijk en vind ik ook heel erg voor haar. Maar mijn geheim is dat ik het eigenlijk ook spuugzat ben.

Zelf heb ik de laatste jaren ook veel meegemaakt. Weg uit een slecht huwlijk, verhuisd naar mijn eigen stek en een nieuwe liefde gevonden.
Ik heb nieuwe hobbys etc. Dus ik ga vooruit en zij achteruit.

Vind het zo erg dat ik haar nu eigenlijk zat ben. Maar onze levens zijn zo verschillend. Ik ben een raspositivo en bij haar is het glas altijd half leeg.

Ze wil niet dat ik over de leuke dingen in mijn leven vertel want daar kan ze niet tegen. Maar ik moet wel haar ellende altijd aanhoren.

De vriendschap beeindigen vind ik ook een grote stap maar ik denk daar wel over na.