Ik vereerde een paar jaar geleden een spuuggodin die me regelmatig uitgespuugd eten toestuurde om op te likken. Ik stuurde haar eens een mail waarin ik beschreef hoe een ideale middag ervoor mij uit zou zien:

Aan het eind van de middag trek je een laag uitgesneden, kort geel zomerjurkje aan, met blote schouders en schattige schouderbandjes met strikjes, de welving van je borsten is goed te zien. Voor mij heb je een blauw gebloemde hotpants klaarliggen (zonder voering, en geen slip natuurlijk, en een gulp die niet dicht kan), en een naar zweet stinkend zwart spaghettitopje, net zo een als je me indertijd hebt toegestuurd. Je hebt een afspraak in het Vondelpark om met je vriendinnen te gaan picknicken. Je wandelt erheen. Ik moet je aan de overkant van de straat volgen. Ik voel de blikken van de mensen op straat in mijn rug prikken.
Je vriendinnen hebben een plek uitgezocht op een grasveld dicht bij het pad. Ze zitten op een kleed, met een mand vol lekkers. Je gaat erbij zitten en doet je sandalen uit. Je hebt me de opdracht gegeven om een paar keer langs jullie te lopen. Je vriendinnen merken me op, realiseren zich dat ik meidenkleren aanheb. Ze wijzen naar me en proesten het uit. Dan wenk je me. Ik moet volgens je instructies op mijn blote knieën vanaf het pad naar jullie toekruipen. Ik doe dat braaf en kniel voor je neer. Je stelt me voor aan je vriendinnen: ‘Dit is Spugie. Wat vinden jullie van hem? Hij houdt van uitgespuugd eten en vindt spuug zalig.’ De meiden giechelen, zo’n sukkel hebben ze nog nooit gezien. Ze dragen sexy zomerkleren: jurkjes, hemdjes, blote topjes met korte blote mouwtjes, korte broekjes met lange bruine blote benen. Ik snak naar ze, maar ik weet dat ze onbereikbaar voor me zijn. 
Ik kijk vragend naar je op; ik ruik de sterke zweetlucht van het hemdje. Dan spuug je me een paar keer op mijn gezicht. Ik trek mijn stinkende hemdje omlaag tot onder mijn tepels, zodat het net is alsof ik echte tieten heb, die ik onhandig begin te kneden. De meiden kijken verbaasd toe. Je neemt een flinke hap van een broodje, kauwt erop en spuugt de brei uit op een schoteltje. Je rochelt en spuugt een fluim bovenop de uitgespuugde smurrie. Je geeft het schoteltje rond en de meiden spugen er allemaal op. Sommigen krijgen de smaak te pakken en spugen vol afkeer op mijn gezicht en “tieten”. Dan moet ik het prutje van het schoteltje oplikken, terwijl je vriendinnen met grote ogen toekijken. Ten slotte moet ik gaan staan en mijn broekje op mijn enkels laten zakken. Het is net of iedereen in het Vondelpark nu kan zien wat een klein pikkie ik heb en ik bloos tot mijn “decolleté” van schaamte. Ik begin weer mijn tieten te kneden. Dan moet ik voor je neerknielen en aan mijn pik gaan rukken, terwijl de meiden me joelend uitlachen. Voorbijgangers kijken verbaasd naar wat daar aan de hand is. Ik durf niet naar je op te kijken; ik zie alleen je blote voeten en bruine benen. Maar als ik merk dat ik bijna klaarkom, kan ik het niet laten: ik kijk omhoog en zie je schouderbandjes en de zachte overgang van je blote hals naar je borsten, precies als op de foto die je me ooit hebt gestuurd. Dan houd ik het niet langer en kom spuitend klaar. 
Ik sjor mijn gebloemde broekje omhoog en sjok met gebogen hoofd weg. Het hemdje zit nog steeds tot onder mijn tieten omlaaggetrokken. Mijn gezicht en borsten zitten onder het spuug en ik stink naar je zweet; ik heb de ranzige smaak van de smerige prut op het schoteltje nog in mijn mond. Thuisgekomen staar ik verlangend naar je foto, terwijl ik het spuug over mijn gezicht wrijf; ik begraaf mijn neus in je hemdje en snuif gretig je zweetlucht op.