De afgelopen 5 jaren was mijn relatie zeer complex.
Het was niet uit/aan maar het komt toch neer op vreemdgaan.
Heb besloten dat ik mijn oudeleven niet meer wilde lijden en heb toen de knoop doorgehakt en ben met een stelletje singles op reis gegaan.

Heerlijk in een nieuwe omgeving alle sleur en mensen achter mij laten. Tijdens mijn vakantie bleef die ene liefde in mijn hoofdspoken. Was omringd door zoveel moois, probeerde te genieten maar toch bleef die ene vraag of dat gevoel knagen.
Waarom blijf ik toch aan die persoon denken? Het is ook zo complex maar nu ik terug ben weet ik het zeker……
ik durf die sprong te wagen, van abseilen heb ik geleerd, nu in het diepe, het is nu of nooit. Ik kies voor mijn geluk.

Zo’n singlereis is leuk maar ’t gevoel zegt dit brengt mij geen geluk. Mocht ik mij vergissen dan vertrouw ik erop dat het goed komt en dat ’t geluk in mijn nieuwe metgezel is voortbestemd.

Hoop echt dat ik tot bezinning mag komen en heb genoten van al het moois dat voorbij kwam.