Heb nog niet veel levenservaring maar zie dat er in leven vele soorten relaties zijn zoals tradionele gezinnen (biologische ouders)en relaties en samengestelde gezinnen die tot stand kunnen komen vanwege verschillende oorzaken zoals gescheiden uitgekeken op elkaar, weduwe of weduwnaar etc.
In vele gevallen blijf je als vrouw achter met de kinderen. Sommige kiezen voor om alleen te blijven of met een nieuwepartner samen gelukkig verder te leven.
Sommige vrouwen laten hun voorkinderen de nieuwe partner “papa” noemen of ze laten de kinderen ook de naam dragen van die nieuwe papa. Hun keus maar dat lijkt mijn niet gezond voor de kinderen. Kinderen hebben het recht hoe krom de biologische vader ook is te weten wie dat is en wie ze zijn, dat hoort in tact te blijven.
Hoe mooi en gelukkig men nu lijkt of is. De dag van morgen is geen eeuwigheid beloofd. Hoop dat de relatie duurzaam mag voort leven.
Als kind uit een samengesteld gezin moest ik mijn niet biologische vader oom x noemen. Dat hadden mijn ouders besloten omdat je maar 2 biologische ouders heb. Als kind voelde je je ergens geliefd maar je liep ook wel op je tenen. Voelde soms onaangenaam.
Waarom doen vrouwen dit?
Hoe ervaren mannen (bonus) papa’s dit?
Waarom zouden mannen eventueel (bonus) papa willen zijn?
Hoe gaan ze om met die rol?
Mijn ervaring is liever een bonus vader dan een bonus stiefmoeder. Niet allemaal maar die zijn het meest verschrikkelijkste en kunnen echt krengen zijn.
Heb een paar gekend die het meest verschrikkelijkst zijn vooral als de man dochters heeft. Jeetje.
Maar desondanks een mens met een gezondherstel hersens weet hoe een samengestelde situatie te handelen.
Mijn bonus pa bracht mij elke dag naar school maar kwam nooit naar de 10 min gesprekken, dat was mij. moeders taak.
Als er een “klik” is vloeit alles van zelf. Echter kan de klik ook angstig maken. In beginne is alles leuk en eindigen als oh was dit het als een backx. Is alle energie de moeite waard als je durf te geloven in iets moois en positief dat mag bloeien en voortduren.