Met mijn verhaal hoop ik op reacties wat eventueel de oorzaak kan zijn van mijn ex-minnaar zijn gedrag…geen verwijten..Na een jaar intens contact (dagelijks berichtjes wat ’s ochtend vroeg al begon) te hebben gehad met mijn minnaar reageert hij zo opeens niet meer op mijn berichten. We hebben elkaar 5x in het echt gezien. Ik heb werkelijk geen idee waarom hij geen contact meer zoekt. Eerst las hij mijn berichten maar later opende hij ze ook niet meer (geen blauwe vinkjes op Whatsapp). Heb 4 pogingen gedaan om te vragen wat er aan de hand was. 1 keer heb ik onder werktijd gebeld. Geen enkele reactie. Dit frustreerde mij zo. Het maakte mij erg onzeker..en vooral was ik een beetje bang dat zijn vriendin erachter was gekomen. Hij woont samen en heeft 2 kids. Hij wist mijn naam en waar ik werkte..gevonden op internet. Ik had inmiddels veel meer gevonden waaronder zijn adres. Hij was ervan overtuigd dat er niks over hem te vinden was..na 1.5 week nog geen reactie te hebben gehad ging er bij mij een knop om. Ik was woest, voelde mij beledigd. Het hield me iedere minuut van de dag bezig. Hield mijn telefoon constant in de gaten. Ik wilde alleen maar weten waarom hij niet meer reageerde, of hij problemen had en niet meer verder met mij wilde. Een bevestiging had ik nodig om het te kunnen accepteren. Af te kunnen sluiten. Ik wilde dat hij het fatsoen nam uitleg te geven waarom hij wel mijn berichten kon lezen maar niet meer kon beantwoorden. Omdat ik zo boos was heb ik via Whatsapp zijn straatnaam en huisnummer gestuurd…alleen dit zodat hij zijn bericht niet hoefde te openen maar zo al kon zien wat ik stuurde. Ik hoopte op die manier een reactie uit te lokken. Fout ik weet het maar ik zag dingen niet meer zo helder..ik ging ervan uit dat hij hier zo van schrok en direct contact met me zocht…maar zijn reactie: hij heeft mij geblokkeerd.
Wat ik dus niet begrijp is waarom hij hiervoor kiest. Ik weet waar hij woont..kan ieder moment bij hem op de stoep staan oog in oog met zijn vriendin. Waarom neemt hij dit risico en kiest hij er niet voor om dit met mij uit te praten? Wetende dat ik zijn adresgegevens heb moet hem toch gek maken van onzekerheid? Als de bel gaat moet hij toch denken shit als zij het maar niet is? Uiteraard zal ik nooit bij hem langs gaan (misschien vertrouwd hij mij hierop en weet hij dat het een schreeuw om aandacht is) maar waarom loopt hij dit risico? Nogmaals hoef ik geen verwijten…