Sinds een aantal maanden ga ik met een jongen om. Hij is pas 21 en ik ben 24. Er is dus een leeftijdsverschil. We zijn noch vrienden, noch hebben we een relatie met elkaar. Wat we wel continue doen is gezellig met elkaar afspreken, zoenen, elkaar omhelzen, knuffelen, en seks hebben we regelmatig. We zijn heel lief voor elkaar, dus in principe gedragen we ons als een koppel, als een verliefd stel, maar zijn we dat niet. Althans ik ben niet op hem verliefd en zal denk ik ook nooit op hem verliefd worden. Ik merk dat hij veel om me geeft en andersom is het ook zo. Ik denk dat hij meer wilt. Hij zegt zelf dat hij momenteel niet verliefd is, maar dat hij me wel leuk vind. Hij is niet een jongen die tegelijkertijd ook met andere meiden gaat. Mensen zeggen dat ik het contact onmiddelijk moet verbreken, omdat het doelloos is. Hij is jonger dan ik en dus minder volwassen en hij heeft geen opleiding afgerond. Hij is en blijft toch een kind tegenover mij. We verschillen veel van elkaar, qua smaak, muziek, sommige visies. We zijn allebei buitenlands en onze culturen komen wel wat overeen en dat is het enigste wat we gemeen hebben. Hij is Christen en redelijk gelovig. Hij gaat bijv. iedere zondag naar de kerk. Ik heb er niets op tegen. Ik sta daar wel voor open, maar om hem als partner te hebben, dan zeg ik nee. Aangezien ik toch geen gevoelens voor hem heb, wil ik niet op deze manier zo doorgaan, maar om het contact 100% te verbreken gaat misschien wel weer iets te ver. Vandaag heb ik een serieus gesprek met hem gehad en hij wil nog met me blijven omgaan en hij zegt dat alles waar ik me zorgen om maak, dat dat iets voor later is omdat we nog maar zo kort met elkaar omgaan. Ik heb besloten met hem om deze week nog face to face met elkaar in gesprek te gaan, maar ik weet het niet. Ik denk dat contact verbreken het beste is, maar van de andere kant wil ik hem ook niet kwijt, want hij is geen slechte jongen. Wat is het beste dat ik nu kan doen?