Ik ben er nu achter dat ik nooit van je gehouden heb. Alleen van mezelf, en de reden was dat je zo een rotwijf kon zijn. Nu ben ik getrouwd en gelukkig, maar dit moet er anoniem effe uit.

Ik heb in de relatie meestal nooit de waarheid verteld. De reden was dat je op voor wat voor reden dan ook, mij alsnog niet vertrouwde, dus heb ik je gegeven wat je wilde; de leugens of het niet zeggen.
En als ik de waarheid vertelde was het fout. Altijd. De 5 jaren met jou waren een hel. Voor ons beiden, en we hadden er veel eerder een eind aan moeten breien. Maar ons leven was al zo verweven, en, als ik overhaast weg was gelopen, was ik mijn lieve, huidige vrouw, nooit tegengekomen. En hopelijk heb jij je leven na meer dan 6 jaar ook goed opgepakt.

Niet alleen heb ik tijdens onze relatie gelogen, ik ben ook een aantal keer vreemdgegaan. Met een rijpere oudere dame (van het werk, en je bent haar en haar man ook tegengekomen destijds bij ons thuis toen ze op bezoek waren), en het ging eigenlijk alleen om de wilde sex. Bij jou was het altijd erop en eraf, maar ik kon haar echt alle kanten van onze slaapkamer laten zien. Ik was teleurgesteld in de sex met jou, maar praten erover had toch geen zin.
En ik kon me lekker met haar laten gaan, in ongeremde, oersex. Uren van sex als jij op zaterdag aan het werk was. Afspraakjes via de mail met haar. Het was fout, maar o zo lekker. En ja ik wilde je al niet.

Ik hoor je al denken: “jij liet me ook niet komen”. Nee. Ik liet mij komen. Jij was de beker om het in te schieten!

De laatste 2 jaar werden gekenmerkt door emigratie, en het feit dat je kinderen wilde. Ik trok mezelf zo vaak af dat ik het niet meer op kreeg, omdat ik geen kinderen met je wilde. Ik wilde zowieso geen kinderen! En gelukkig wil mijn vrouw dat ook niet, amen to that.
Daarnaast slikte ik ook pillen om de zaadproductie zo laag mogelijk te houden; ik saboteerde de kans om kinderen te krijgen effectief.

En ben ik blij dat er geen kind bij is komen kijken. Het was immiddels al een verziekte relatie, en daarnaast zou ik (en jij ook) vast zitten door het kind aan elkaar, en jou kennende (en je familie) zou ik nooit door kunnen gaan met mijn eigen levenspad als er kinderen bij waren komen kijken.

Ik haat je, en jij haat mij. Hoewel als ik de stappen niet had genomen zoals die waren was ik mijn huidige liefde niet tegengekomen. Een lieve sterke meid, die ik alles kan vertellen, en nog belangrijker, waarbij ik alles kan vertellen zonder me zorgen te maken! Ik heb nooit gelogen tegen haar, en ik voel me zo op mijn gemak met haar, met jou was het juist het tegenovergestelde, vanaf het begin. Een intellectuele meid waarmee ik uren kan converseren en boeken kan lezen en dan intelligente gesprekken mee kan voeren.
Een meid die mij vooruithield, en waar we beiden als 2 handen op een buik zijn!

Ik kon niet ademen als ik in je buurt was, of in de buurt van je familie. Nue ben ik gezonder, leef een evenwichtig leven, en ben er sterker uit gekomen. Toegegeven, ik heb je nooit goed behandeld, maar ik moet je danken omdat het pad dat ik uiteindelijk heb gekozen heb mij wel heeft gebracht bij waar ik wilde, en moest zijn.

Heb ik je pijn gedaan? Ja. Spijt het me? Nee. Deels heb je het aan jezelf te danken en ik hoop dat je dat ook wel beseft, en dat je iets heb aangepast.

Ik hoop dat je leven je goed gaat, en het lot heeft ons samengebracht om het weer op te breken, en wellicht voor een reden.