Ik ben bang voor de dood.

Ik ben relatief nog jong, en gezond en er is geen enkele reden om te denken dat ik binnenkort dood zal gaan. Maar toch is die dreiging van de dood altijd aanwezig. Elke dag denk ik wel aan de dood en vraag me af hoe het zal zijn, hoe het zal gaan, de pijn, het stikken, het verdwijnen. Verder leef ik gewoon mijn leven, zoals iedereen, ik lach, ik huil, ik werk en ik�vermaak me. Niks bijzonders. Maar de dood is een taboe, en er echt over praten doet niemand. Omdat niemand weet wat het is. Ik ook niet. En dat zit me dwars. Ik zou wel dood willen gaan, nu, gewoon om te weten hoe het is. Maar ik ben bang. En toch zal ik ooit moeten sterven.

�

�