Mijn vrouw (Annet) en ik zijn getrouwd, al dik 7 jaar en hebben twee kinderen. Annet en haar vriendin Sara kennen elkaar inmiddels ruim 6 jaar. Ikzelf heb Sara pas wat beter leren kennen toen wij daar 3 jaar geleden kerst en oud&nieuw zijn gaan vieren.

We konden het met z’n vieren wel goed vinden en hadden veel lol. Al snel ontstond er een bepaalde chemie en een spanning, die we allemaal wel prettig vonden. Van het een kwam het ander en voor we het wisten lagen we met elkaars vrouw in bed. Het was een hele bijzondere ervaring. Bij mij en Sara is er toen een connectie ontstaan, iets speciaals. Iets dat wij allebei nog steeds heel sterk voelen. Een tweede nacht samen met Sara is er daarna niet meer geweest omdat Annet en de vriend van Sara die connectie niet hadden.

Nu alweer een paar jaar verder. Wat toen is ontstaan tussen mij en Sara is almaar sterker geworden, zeker sinds Sara vrijgezel is. We kunnen elkaars gedachten lezen en elkaars zinnen afmaken, we staan er soms zelf ook versteld van te kijken. Het is ons wel duidelijk geworden dat we beide in elkaar iets heel bijzonders en unieks hebben gevonden. Dat weet en ziet mijn vrouw natuurlijk ook wel. Er is ook niemand die hier geheimzinnig over is. Ik vindt eerlijkheid belangrijk, wat het ook is.

Nu weet ik dat mijn vrouw best jaloers kan zijn en bang kan zijn dat dit helemaal verkeerd uitpakt. Zeker sinds de band tussen mij en mijn vrouw behoorlijk is veranderd nadat ze vorig jaar tweemaal is vreemdgegaan en daar weinig berouw voor toonde. Ze wilde er zelfs voor scheiden. Dat is uiteindelijk niet gebeurd en we proberen nu samen hier weer bovenop te komen, daar hebben we ook hulp bij. Of we hier sterker uitkomen, en hoe we hier uitkomen is voor mij nog moeilijk te overzien.

Waar voorheen veel liefde en compassie voor Annet zat voel ik nu veel angst, pijn en verdriet. En dit is waar het voor mij ingewikkeld wordt. Dit geeft in mijn hoofd veel strijd tussen mijn rationeel denken en mijn emotioneel centrum. Mijn rationeel denken zegt me dat het beter is voor het gezin en iedereen dat we hier weer bovenop komen. Terwijl mijn emotioneel centrum alle alarmbellen laat afgaan als om Annet gaat. Het is als een soort waarschuwingsmechanisme zodat ik niet opnieuw mijn vingers zal branden.

En dan is er mijn band met Sara die vertrouwd, warm en liefdevol voelt. Als ik naar mijn emotioneel centrum luister zal het mij dichter bij Sara brengen. Maar mijn rationeel denken verteld me dat dit vergaande gevolgen kan hebben die niet te overzien zijn. Met name voor het gezin, de verhouding tussen mij en Annet en natuurlijk de vriendschap tussen Annet en Sara.

Sara en ik verlangen beide nog altijd naar een intiemere connectie met elkaar. We zitten beide in min of meer hetzelfde schuitje. Maar geen van ons wil dat er zware offers gemaakt worden. Dat is natuurlijk iets dat niemand van ons wil. Er gebeuren dan ook zeker geen dingen waar een ander niets vanaf weet. Dus tussen mij en Sara gebeurd er niets intiems, hoe sterk dat wederzijds verlangen ook is.

Deze impasse is bijzonder lastig voor mij. Ga ik naar mijn gevoel luisteren en zien wat het mij en Sara brengt? Negeer ik mijn gevoel en bijt ik vast in het herstellen wat ik met Annet heb? Voor beide gevallen kan ik niet voorspellen waar ik later het meest gelukkig van ga zijn. Het is allemaal een sprong in het diepe…

Bedankt voor het lezen van mijn geheim.