Naar de buitenwereld toe laat ik niets los, maar diep van binnen heb ik PIJN. Pijn om dit ondraagelijke bestaan, omdat de duvel ALTIJD op de grote hoop schijt…maar ik, nederige aardworm dezer aard’ ik me met niets tevreden moet stellen.Als een grijze waas gaat dit leven aan mij voorbij, want of ik schreeuw of huil, lach of dans, ruziemaak of klaarkom…het lijkt voor het grote geheel niks en niemendal uit te maken, we racen toch maar door tot aan de dood, en vaak voel ik me al dood en begraven vooraleer ook maar geleefd te hebben!!! Wat is het nut van alles? Waarom doen we het nog en waar doen we het voor???Ik zoek antwoorden maar in plaats daarvan vind ik steeds meer vragen…aan allen die ik liefheb wens ik vrolijk goed nieuwjaar maar moet ik ook al degenen die ik haat aan de borst sluiten en trachten lief te hebben …immers elke dag staat weer voor een nieuw begin en nieuwere verrassingen…wie het weet mag het zeggen!!!