Depressie

door | mrt 3, 2017 | 0 Reacties

Ik ben half de 30, binnenkort word ik 36. Leef van een uitkering omdat ik geen werk kan vinden. En werk vinden is lastig, doordat ik vroeger een zwaar auto-ongeluk heb meegemaakt heb en ook veel gepest ben. Heb daardoor mijn opleiding niet af kunnen maken, en later ook niet kunnen hervatten. Dus feitelijk heb ik geen diploma�s. Ik heb het later wel geprobeerd, maar ik kon het uiteindelijk toch nooit aan. Ik woon op mezelf en na een korte relatie weer single. Ik voel me alleen, ook al heb ik wel een paar goede vrienden om me heen. Alleen; zij hebben allemaal hun eigen leventje, ik krioel daar een beetje omheen. Zij hebben allemaal een grote familie en veel verjaardagen en feestjes, e.d. En pas me aan aan hun. Ik neem het ze verder niet kwalijk. Misschien lijkt dat zo, maar dat is niet zo. Kunnen ze verder ook niks aan doen. Verder heb ik weinig vrienden. Op mijn vrijwilligerswerk zit ik niet lekker in mijn vel. Het gevoel dat ze veel van me profiteren omdat ik toch vrijwillig ben. Ik heb een kleine familie: mijn ouders, jongere broer en dementerende oma. Mijn broer laat nooit niks van zich horen. Te druk met werk, als ik hem nodig heb, is hij er wel, dat dan weer wel. Ik wil veel weg, maar op de een of andere manier voel ik me buiten mijn werk om moe en futloos en heb ik vaak nergens geen zin meer in. Ik wil geen zeur zijn, maar ik moet het even ergens kwijt. Zijn er misschien mensen die zich hierin herkennen? Wel serieuze reacties graag en geen onzinberichtjes.

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Geheimen

Spijt!