Ik denk dat ik momenteel in een depressie zit. Het lukt me niet om dingen te doen. Mijn studie lijdt eronder; ik kan me niet concentreren, colleges volgen lukt nauwelijks en werkstukken schrijven gaat ook niet. Ik kan niet eens mijn huishouden in orde krijgen. Mijn kamer is al maandenlang een rotzooi en ik heb last van ongedierte. Ik leef letterlijk in het vuil. Ik voel me verschrikkelijk en ik zie het soms niet meer zitten. Niemand weet dit, behalve mijn moeder. Ik heb niemand om mee te praten en als ik haar bel om mijn verhaal te doen lacht ze me uit. Ze vindt het grappig dat het me niet lukt om op tijd op te staan en iets simpels als de afwas te doen. Ze lacht me gewoon uit en ik snap niet dat je zoiets doet. Ben er helemaal verdrietig van.

�

Ik weet dat ik emotioneel afstand van haar moet nemen. Maar dat is soms zo moeilijk, het blijft mijn moeder. Ik kan gewoon niet van haar verwachten dat ze “moederlijke”” dingen doet en zegt. Ze is geen warm mens