Ben meer dan 30 jaar getrouwd. De helft hiervan voel en heb ik geen liefde meer voor haar. Ik vraag me vaak af of er ooit liefde van mijn kant voor haar is geweest. Andersom wel. Heb lang gedacht van het komt misschien wel goed, maar tegen beter weten in.
Ik sprak er lange tijd niet met haar over, maar hield dit niet vol. Inmiddels heb ik heb ik het haar eerlijk verteld. Zij schrok en ze besefte lange tijd niet wat dit voor betekende. Ik heb aangegeven van haar te willen gaan scheiden. Zij accepteert mijn besluit, alhoewel het haar enorm aangrijpt.
Overigens hebben wij nooit ruzie gehad. Ook nu praten we met elkaar, maar niet over wat er in onze harten leeft. We leven als broer en zus. Mijn vrouw wil seks met mij, maar het staat me zo tegen. Om haar tegemoet te komen geef ik er wel eens aan toe. Maar doe dit met tegenzin. Het komt voor dat het niet eens lukt. Opgewonden worden kan ik heel vaak niet. Ik probeer soms ook uitvluchten te vinden om maar niet met haar naar bed te gaan.
Er is geen andere vrouw in het spel. Maar mijn verlangen om echt verliefd te worden is aanwezig. Ik flirt af en toe. Leuk. Op mijn werk zijn vrouwen die op de hoogte zijn van mijn omstandigheden. Die flirten ook, maar willen meer dan dat. Zolang ik nog niet definitief weg ben bij mijn vrouw ga ik geen avances aan. Alhoewel dit een strijd voor mij aan het worden is.
Ik wil een nieuw leven gaan beginnen met of zonder een vrouw. Ik ben enorm blij dat ik mijn besluit om weg te gaan aan mijn vrouw heb verteld. Het lucht op en ik kijk nu met andere ogen de toekomst in.