Een paar jaar terug kwam ik regelmatig in een gayclub. Daar ontmoette ik Stein een korte lilliputter van 1.50 cm. Vanwege diens lengte moest ik eerst niet van hem hebben, ik val eerder op lange mannen van minstens 1.90. Tot dat ik mij steeds meer in hem ging verdiepen.
Er is een gezegde klein maar fijn. Ik heb het aan lijve ondervonden het klopt. Stein was ook nog eens dapper en heel erg ondeugend. Hij was zo aantrekkelijk en ik smolt voor zijn charme. Hij liet mij met enige regelmaat al bellend soms een poepje van een afstand ruiken. Van al die luchtjes en vieze stank werd ik alleen onpasselijk van. Die stank maakte mij zo kwaad af en toe omdat ik het frustrerend vond om grip te krijgen op een situatie of gewoonte wat je toch niet veranderen kan.
Het duurde niet lang meer of wij kregen sex. Ook tijdens het sex ging het laten van scheten door. En hij moest er vaak om lachen ook. Ik nam steeds meer afstand, terwijl mijn gevoel Ja aanvoelde. Ik voelde diepe stroom schokken. Soms wel minstens 4x per dag. Ook vandaag! Waar komt die diepe verbondenheid toch vandaan? Gaat het ooit weg of duurt het weer 20 jaar? Sommige dingen klinken te mooi om waar te zijn maar heb dezelfde dag nog intense sex met Stein gehad, die aandacht had ik verdiend volgens hem.Dus beloonde hij mij met een trio. Dat deed ik ook. Daar stonden wij dan te ravotten met 3 mannen. Als of wij herboren waren. Dit had nooit moeten gebeuren maar soms nemen vlinders automatisch de loop.