Op school hoorde ik bij de beetje populaire meiden uit mijn klas,
met feestjes en uitgaan over aandacht niets te klagen.
Vriendinnen soms jaloers als een leuke jongen met aan het flirten was, en ik er later mee stond te zoenen.
Vaak verkering met leuke vriendelijke,knappe jongens en later mannen. Mijn ouders altijd trots als ik weer eens thuis kwam met een leuke knul, maar hoe snel ze kwamen, zo snel liet ik ze vaak ook weer gaan.
Niemand begreep er wat van, behalve ik zelf, jongens zijn wel leuk, maar op mijn 15e wist ik het eigenlijk al zeker, ik voel meer voor vrouwen.
Maar ik wist niet goed hoe ik dit moest brengen/vertellen, dus ik rommelde lange tijd maar een beetje door met mannen.
Ondertussen via internet op forums mijn verhaal gedaan, zo kwam ik in contact met meiden die al wat verder waren dan mij.
Een meisje kwam erg aardig over en ik kreeg daar wat serieuzer contact mee via de mail.
Tot ze vroeg een keer af te spreken, ik aarzelde wel even maar heb toch afgesproken, gezellig in een kroeg. Wat begon als een leuke middag met veel lachen eindigde bij haar thuis in bed.
Wat een openbaring was dat, ik was al jaren geen maagd meer maar dit voelde wel als een echte ontmaagding.

velen weekenden volgde waarin we afspraken en ik helemaal me eigen kon zijn.
Toen kwam ook het besef dat ik dit gewoon aan mijn familie en vrienden moest gaan vertellen, waar ik vreemde reacties had verwacht, vond eigenlijk iedereen het super leuk voor mij.

Het heeft denk ik zo moeten zijn allemaal,maar ik heb spijt dat ik er niet jaren eerder mee op de proppen ben gekomen.

De dame in kwestie en ik hebben het bijna 1 jaar leuk gehad en zijn toen ieder onze eigen weg gegaan, maar na een tijdje konden we toch niet zonder elkaar en we zijn nu al aantal jaar samen.