Ik was 15 en had het zwaar thuis. Hij gaf me zo’n mooi, geweldig en onbeschrijflijke gevoel en ik was de gelukkigste persoon op de wereld. Soms word ik emotioneel omdat ik me toen zo goed voelde. Zo heb ik mij 2 jaar lang gevoeld. Hij ging vaak vreemd, maar dat biechtte hij zelf op, verwende mij en was extra lief en ik vergaf hem. Ik vond het echt een geweldige tijd. Hij was mijn aller beste vriend ik hield met heel mijn hart van hem en zou mijn leven zo voor hem opgeven.
De relatie werd steeds slechter en op een gegeven moment was ik blij als hij weer vreemd was gegaan, zo voelde ik me weer geliefd en was er weer liefde. Dacht ik
Ik was er helemaal klaar mee en klaar voor om het uit te maken. Toen bleek ik zwanger. Toch gingen we het proberen, ginhen samenwonen en zette ons kind op de wereld. Ik kwam in een diepe depressie terecht, deed alles alleen en kreeg ook last van chronische vermoeidheid.
Man, man, man, wat een verschrikkelijke tijd was dat. Hij was altijd weg, bij vrienden en bij meiden, maar nu was het een geheim dat hij vreemdging, was het mijn eigen schuld als ik er achter kwam en werd ik regelmatig geslagen. Het was een hel. Zo goed als ik me een paar jaar eerder voelde, zo slecht voelde ik me nu. Een jaar later, zat ik huilend op de wc van de pijn, sloeg hij de ruit in van het huis, waar ons kind bij was. Ik ben toen meteen weggegaan en heb een eigen woning met mijn kind gekregen. Ik ben door gaan studeren en heb alles op de rit. Geen stress meer en een goede leefomgeving voor mijn kind. Dit is nu 6 jaar later.
Mijn ex probeert mij soms terug te krijgen. Ondankt alle pijn, ik zit nog steeds een beetje in de depressie en moet vaak nog huilen, denk ik er soms aan om terug te gaan. Ik heb verder helemaal niemand. Mijn vader en moeder willen ook niks meer van mij weten. Ik mis het om iemand te hebben om mee te praten en te knuffelen en te vertrouwen en om een keer een gezin te zijn. Al 11 jaar weet ik niet meer hoe het is om een gezin te zijn. Toch weet ik bij gelukkigere dagen dat ik nooit naar hem terug moet gaan. Vreemdgaan is helemaal niet normaal! Ookal deed hij mij dat denken. Ik zal het ook nooit meer pikken als mijn man vreemd gaat.
Kan iemand mij alsjeblieft vertellen wat een stomme trut ik ben als ik terug bij hem zou komen?! Tips zijn ook heel welkom
Ik durf niet op zoek te gaan naar een nieuwe vriend, ik ben bang dat ik iedereen met mijn relatie van mijn ex in het begin zal vergelijken. Dit gevoel krijg ik sowieso nooit meer. Ik weet ik ben nog jong, maar ik vind mezelf lelijk en dik en ben heel onzeker
0 reacties