Beste Arina,
Het is nu al weer bijna tien jaar geleden…..
Je ging van de éne op de andere dag van mij vandaan.
Een paar maanden later, je kwam nog een paar spullen bij me ophalen, vertelde je me dat je al anderhalf jaar bezig was geweest bij me weg te gaan maar om me het niet te laten merken je er alles aan deed om me niets te laten merken, zo was onze seks buiten alle proporties, alles wat samen deden was buitenproportioneel.
Dus toen jij kenbaar maakte om bij me weg te gaan was ik helemaal buiten zinnen.

Nu,jaren later, moet ik je eigenlijk bedanken……
Als jij destijds niet tot deze beslissing was gekomen had ik nog steeds vastgezeten in het stramien van solliciteren, ons naast elkaar leven door verschillend ritme en het verantwoording afleggen aan diverse instanties.

Nu,jaren later, kan ik terug kijken op een geweldig leven!
Ik heb ons gezamenlijk gekochte huis op mijn naam kunnen zetten en zo zijn er meerdere zaken in mijn voordeel uitgekomen.

Ik weet ondertussen ook waar je nu woont en dat geeft me rust.
De zelfde rust als je iemand kunt bezoeken op een kerkhof, ik heb het een plaats gegeven.
Je hebt de boerderij gekocht zoals we destijds samen van plan waren en ik kom er wel eens langs, het ziet er vervallen uit.
Ook kijk ik nog wel eens of Ida, ons paard, nog leeft, door even langs de wei te rijden…..

Nu, na tien jaar ben ik een tevreden mens, doe wat ik wil, heb de tijd aan mezelf en ben van niemand afhankelijk!

Dus, bedankt Ariane!!!!
Ik hoop het ooit persoonlijk aan je te te kunnen vertellen….
We hebben ooit 15 jaar samen in liefde samengewoond…..
ILY
Vergeten zul je nooit….Je weet het
Liefs,
André