Heb mijn vorige relatie verkloot met een hele leuke, positieve jongen, die goed bij mij paste en door de familie volledig geaccepteerd was, op handen en voeten werd gedragen. Doordat ik hem moeilijk seksueel kon verwennen en ik bang was voor een geldwolf, is hij er vandoor gegaan met een beste vriendin uit het dorp.

Vrij snel zijn ze getrouwd, dat deed pijn want dit had ik ook graag met hem gewild. Helaas hield ik het tegen omdat ik bang was.

Nu blijkt na jaren ( sinds 2012) dat ik hem nog altijd mis.
Hij was toch mijn liefste maatje maar door mijn handicap heb ik het verkloot. In die tussentijd is er een jongere vent smoor verliefd op mijn geworden maar door o.a. leeftijd en nog vele vervelende zaken rondom zijn leven hield ik de boot af. Kan toch niet met zo’n jonge vent bij de familie komen aanzetten. Die lijkt inmiddels gelukkig te worden met leuke vriendin waarvan ze goed bij elkaar passen en allebei een nieuw begin mogen maken na wat vervelende tegenslagen.

Kwam vervolgens Saar Angelmien tegen een leeftijdsgenootje. Hij is lief en aardig. Een rustigtypje, heeft zijn leven op een ritje maar ik mis de passie.

Dagelijks denk ik aan mijn ex.
Gelukkig kan ik via social media een schim opvangen.
Wat blijkt….. hij is ge migreerd naar de Antillen en is nu de directeur van een cafe-restaurant.
Oh toen ik dat zag barstte ik in tranen los.
Ik zit nu zo diep in de put want nu zie ik haar niet meer.

Vind moeilijk om dit verdriet met mijn vriendinnen te delen.
Ik schaam mij behoorlijk voor. Gelukkig is Geheimen van Nederland 1 digitale vriend. Voel mij dan ook opgelucht om dit hier te delen. Voor wie is dit herkenbaar?