Waarom is het leven van anderen zo facinerend?
Zo boeiend dat je er alles voor over heb, om meer over de ander te weten te komen. Als je verliefd bent is dat gebruikelijk dat die behoefte sterk aanwezig is. Je gaat tot het uiterste om ‘alles’ over die persoon te weten. Alsdoende je nieuwsgierigheid te voeden. Deze gezonde vorm heeft wat weg van een obsessie.

Echter is er ook een ander vorm. Bemoeizucht!! Ales willen weten over de ander en op slinkse wijze informatie vergarren. Misschien moeten wij weer terug naar de tijd waarin de schrijfmachine heel normaal was en telefoon, tv em i-pad geen priorioteit had in ons leven. Ik vraag mij af of deze vorm gepaard gaat met sensatie, jaloezie, controle verlies, een gelukszalig gevoel of respectloosgedrag…..
Ik begrijp het niet en ben er nog niet uit.

Voorlopig wil ik mijn tijd daar ook niet aan vuil maken.
Wat mij boeit is oprecht tijd, aandacht en liefde besteden aan mijn naasten en dierbaren. Wat de ander doet of hoe die diens vrije tijd beleefd kan mij geen worst schelen omdat ik besef dat het leven hier op aarde veels te kort is om je energie te verliezen aan negatieve mensen die het absoluut niet waard zijn.