Nooit gedacht dat het juist MIJ zou overkomen, maar het is toch gebeurd. Ik heb eigenlijk een super fijne en goede & sterke relatie met mijn vriend al 12 jaar lang, maar toch ben ik inmiddels al bijna 2 jaar verliefd op een andere man die getrouwd is en 2 jonge kinderen heeft. Ik hou ontzettend veel van mijn vriend en wil hem ook niet kwijt. We hebben veel meegemaakt samen en kunnen alles aan. We horen in mijn ogen ook echt bij elkaar en voel me gelukkig bij hem. Daarom voelt het ook zo dubbel..en verwarrend. 2 jaar terug kwam er een hele leuke en lieve rustige man op mijn pad. Bij het Eerste contact had ik al gelijk zoiets van: Ojee…wat een leuke vent. We schelen in Leeftijd 2 jaar, Maarja hij was getrouwd en heeft kinderen dus verder ga je gewoon niet. Vervolgens zijn we d.m.v gezamelijke werkzaamheden veel vaker met elkaar in contact gekomen En ik kwam ook geregeld bij hem over de vloer , daardoor ook vrouw en kinderen leren kennen en ook met hun een klik gekregen. Samenwerken beviel Prima en het contact werd steeds leuker. Veel mailen, Sms-en en whatts appen. Kortom, we zochten allebei een vorm van aandacht die we allebei thuis niet kregen. Dagelijks contact en wekelijkse samenwerkingen, veel met elkaar praten & samen in de auto etc zorgde ervoor dat ik hem steeds leuker, aantrekkelijker en liever ging vinden en ik voelde bij hem ook een enorme spanning als we samen waren. Absoluut aantrekkingskracht tussen ons. Maar er werd niet over gesproken. Nooit geen woord. Tenslotte allebei een serieuze relatie. Dat doe je gewoon niet. Punt. Maarja ondertussen hoop je maar dat de gevoelens minder worden, maar dat gebeurde niet. Hij zit dag en nacht in mijn hoofd. ik droom van hem, en fantaseer over hem. Niet zozeer over ruige sex ofzo maar gewoon bij hem zijn, hem zoenen, aanraken, knuffelen, door zn haar woelen, lekker tegen hem aankruipen op de bank, over zijn rug aaien, leuke dingen doen…hem troosten en steunen. Hij heeft het namelijk heel erg zwaar op zijn werk en ook thuis heeft hij het niet makkelijk. Hij heeft best een pittige vrouw en hij is zelf heel zacht en rustig. Ik voel en zie aan alles dat hij niet gelukkkig is…en dat doet me zeer. Een jaar geleden heb ik toch maar de stoute schoenen aangetrokken en verteld dat ik gevoelens voor hem heb. En dat ik ook voelde dat dat wederzijds was. Tot op de dag van vandaag ontkent hij dat. Hij voelt niks voor mij en zegt gelukkig te zijn…maar ondertussen is hij 100% zeker niet eerlijk dat voel ik en dat merk ik. Ik weet stiekem dat hij mij echt heel lief, mooi en bijzonder vindt, maar hij durft het niet toe te geven. Te bang voor de gevolgen. Mijn vriend weet inmiddels ook dat ik hem meer dan leuk vind, maar denkt volgens mij nu dat het over is, of zo goed als over is….we hebben het er zelden over. Het is ook een tijdje minder geweest, maar het is er en het blijft er. Ik hou gewoon van 2 mannen, klinkt gek, maar zo voelt het echt. Ze zijn allebei zo ontzettend leuk…..echt heel heel ingewikkeld. Ik zit ermee.