Beste H,

We hebben nu twee keer met elkaar afgesproken en wat is dat me goed bevallen zeg.. Echt wat ze chemie noemen en wij lekker ons zelf al vanaf minuut 1.

’s ochtends vrolijk mijn bed uit, wel eerst drie keer in mijn hand knijpen om te beseffen dat het geen droom is. Een gevoel dat ik nog nooit zo sterk heb gehad.

Stiekem reken ik me al rijk, ik wil je gewoon vast kunnen pakken en nooit meer los hoeven laten. Ik weet niet precies of jij in mijn tempo mee kan maar jij geeft ook al om mij. Dat voel ik.

Maar nu komt het. We zullen nooit wat gaan krijgen. Dat weet ik.
Jij nog niet. Het ligt niet aan jou, want wow wat zie je er leuk uit en wow wat heb je een prachtige persoonlijkheid! Al na twee keer jou te hebben gezien voel ik dat.

Het ligt aan mij. Ik die mezelf beter voor doe dan ik ben tegen over jou, ik die mezelf verloochen tegen over jou, wij die totaal anders denken over het leven. Jij verdient mij niet. Jij verdient beter.
Jij verdient iemand die zichzelf is en niet wenselijk gedrag vertoont en daarmee veel dichter bij jou staat. Ik verdien jou niet.

Waarom ik toch zo doe? Omdat je me veroverd hebt met je uitstraling en zoveel meer. En de passie waarmee je dingen doet. Dat inspireert me en laat me zien hoe het ook kan. Ik weet dat jij de kwaliteit van mijn leven naar een hoger niveau kan tillen en ik dat van jou. Maar niet in deze omstandigheden.. Daarvoor verschillen we te fundamenteel en heb ik al te veel beschadigd, nu al. Ik moet het je eerlijk zeggen zodat meer leed ons beiden bespaard blijft. Wat ik nu ook doe, ik heb al verloren. Maar met hoeveel, heb ik nu nog invloed op.

Tot zover ons verhaal. Het verhaal over de prinses en de kikker die nooit samen zullen komen. De kikker doet alsof hij een prins is, maar vroeg of laat zal de prinses erachter komen dat de kikker eigenlijk een smerige pad is. Tenzij de kikker eieren voor zijn geld kiest en de prinses alleen achterlaat.

Groet,
Mij