Ik ben een getrouwde man van 59 en heb een verhouding
met een jongen van 26.
Het begon als een goede vriendschap kletsen over alles en
nog wat.
Al gauw hadden we in de gaten dat er meer was als een onschuldige vriendschap.
Hoe verder ik weet het niet mijn verstand zeg dit kan niet.
Maar als we elkaar in de ogen kijken springen de vonken eraf.
Moet ik nu me hart volgen of mijn verstand ik weet het niet meer.
Of moet ik toch maar van de momenten genieten die we samen hebben en het maar laten afhangen wat de toekomst verder brengt