hey..
na veel getwijfel moet ik van dit vreselijk geheim toch af.. ik ben niet de enige in deze situatie, dat weet ik wel, en toch zit het zo diep in men leven.. een jaar geleden leerde ik iemand kennen via de chat, hij had het moeilijk in zijn relatie ik ook, ondertussen ben ik gescheiden, en hebben we een relatie eentje vrij intens, eerst gewoon seksueel, maar nu met toch wel heel erg diepe wederzijdse gevoelens. Nu zien we elkaar elke week een paar uur, slapen soms eens samen, maar meestal beperkt het afspraakje zich tot eigenlijk wat samen eten, seks en praten, soms wandelen, picknicken.. de situatie voor mij is nu natuurlijk anders geworden, zit men weekends alleen, terwijl hij net dan vast zit thuis, de situatie is zo gecompliceerd, moeilijk, hij zegt verder te willen met mij, op een bepaald moment maar weet niet wanneer… hij wil me niet verliezen.
ik heb het steeds moeilijker met het idee dat hij van mij recht terug zijn leven in gaat, bij haar, zij drinkt erg vaak en daarom klikt het niet goed, er zijn geen kinderen, er is enkel een relatie na zijn eerste scheiding van 4 jaar ongeveer.
wel betaalde hij schulden van haar, die hij niet kende alvorens samen te gaan wonen. Hij kocht een huis, is het aan het verbouwen, met haar, of ze er samen in gaan wonen, laat hij in het midden, ik vraag er dikwijls naar, hij ziet men verdriet en is er ondersteboven van… maar vraagt tijd.. zijn vader is niet goed, kanker, en hij heeft schrik dit nu boven te brengen en te stoppen met zijn relatie, maar eigenlijk denk ik dat hij niet goed weet welke kant hij uit moet…
de gevoelens zijn zo intens, maar het heeft grote gevolgen voor hem, we wonen ook ver van elkaar, zou dus in eerste instantie om een lat relatie gaan, anders niet mogelijk… dan is er nog het probleem van zijn job, we hebben beide een eigen zaak, ik een kleintje, hij een groot tegen het mijne, vele uren werk, en dat hij nu zou moeten weg gaan van haar, kan hij er niet bijnemen zegt hij. Nu heb ik steeds meer intens verdriet en pijn, intens geluk met hem samen, diep verdriet na afscheid, in het weekend verdwijnt hij gewoon.. ik probeerde al afstand te nemen, te stoppen, maar als ik hem hoor of zie, ben ik verloren.. ik zie hem graag…
nu weet ik even niet meer waar dit te plaatsen… hoe dit verder moet.. doe ik verder waardoor ik nog meer gevoelens krijg, ik las net een verhaal ..9 jaar een relatie op de tweede rij, nee dat nooit, dat heb ik hem al vaak gezegd , zo kan ik niet leven, ik wil hem ja, maar niet tegen die prijs….
ik ga er stilaan aan kapot, slaap heel slecht, en moet liegen tegen men kinderen, die denken dat men verdriet aan de scheiding ligt , terwijl men hoofd vol zit van hem…
wat moet ik nu? vechten? of laat ik hem los….
we praten heel open en vaak hierover, en hij zit met een dilemma zegt hij…. ik kan dit niet meer zo verder houden…
pijn en verdriet nemen de bovenhand nu.. terwijl ik hem zoveel meer wil bieden… wie kan me hieruit helpen? wie zat in de situatie zoals mij, en is er kans op slagen ? wacht ik.. of begin ik aan men eigen leven, dat staat nu stil…