Mijn geheim is niet opzienbarend en ik verwacht hier ook geen oplossing ofzo. Ik moet het gewoon kwijt.

Ik (man), eind 30, getrouwd met lieve vrouw en vader van 2 dochters, ben al jaren verliefd opeen vrouwelijke collega. Ik weet niet wat zij voor mij voelt en durf dat eigenlijk ook niet te ontdekken. Wel kunnen we het erg goed met elkaar vinden en zoeken we elkaar vaak op. Soms rijd ze mee naar huis aangezien we redelijk dicht bijelkaar wonen.

Dat ik op een ander verliefd ben geworden heeft misschien te maken met dat mijn vrouw en ik al jaren geen sex meer hebben. Mijn vrouw heeft er geen behoefte aan. Als ik het onderwerp niet naar voren brengis onze relatie verder uitstekend. Jammer alleen dat hij puur plathonisch is. De sexblokkade bij mijn vrouw heeft ervoor gezorgt dat ik onbewust afstand van haar ben gaan nemen. Op een gegeven moment leer je jezelf af om haar niet (meer) aantrekkelijk te vinden omdat je weet dat er toch niets spannends meer gaat gebeuren. Zo wordt je een nieuwe teleurstelling bespaart. Knuffelen en zo zit er ook nietmeer bij trouwens. De hond wordt wat dat betreft vaker aangehaalt.
Ik word hier natuurlijk erg verdrietig van aangezien je er elke dag mee word geconfronteerd. Het is natuurlijk ook nooit goed voor een relatie. Je zou zeggen dat het tot mislukken verdoemt is.

Waarom ik mijn vrouw niet verlaat? Natuurlijk heb ik daar ook aan gedacht. Mijn conclusie is dat ik dan nog ongelukiger zou zijn aangezien ik nog steeds erg veel van haar houdt (en respecteer). Uiteindelijk kan zij er ook niets aan doen hoe ze zich voelt. Ik weet ook dat zij enorm van me houdt en alles ook liever anders had gezien. Als ik moet kiezen tussen een nieuw leven zonder haar met mogelijk weer sex en een leven met haar zonder sex dan kies ik nog steeds voor het laatste. Of ben ik te bang om weer helemaal opnieuw te beginnen? Ik weet het niet.

Wat de toekomst zal brengen? Het zonder seks te moeten leven vind ik erg zwaar. Geen idee hoe lang ik dat kan volhouden. Helaas ben ik geen vreemtganger dus dat is ook geen oplossing. Waar dit zal eindigen geen idee.
Iets beginnen met mijn collega? Stel dat zij nee zegt dan kan ik wel door de grond gaan. Dat zou voor nog meer depressie zorgen.
Of veel erger: stel dat zij ja zegt? Moet ik dan mijn vrouw en dochters verlaten? Dat kan ik hun niet aandoen.
Of mijn collega een relatie aan te laten gaan met een getrouwde man en haar uitzicht op een echte relatie ontnemen? Ook geen optie.

Dat is dus mijn geheim. Mijn innerlijke strijd. Wat kan het leven toch gecompliceert zijn.