Ik, 40 jaar & kinderloos 🙂 heb geloof ik niet zo zeer een hekel aan kinderen, als wel aan ouders van zo’n beetje alle kinderen, die vooral (& eigenlijk all n) h n eigen kinderen leuk vinden. (kots)

Ouders, die hun kinderen verheerlijken & ze daarbij vergeten op te voeden.
Want h n kinderen oohhh. HUN kinderen zijn z fantastisch! (kots. Emmer al bijna vol)
Ouders, die hun kids graag “z lf keuzes” willen laten maken & daarom letterlijk lles in overleg met die kinderen doen. (Emmer loopt hier al compleet over)
Ouders die, als het hun kinderen betreft, ltijd reageren met; “maar zoiets zou mijn kind nooit doen”.

D r kots ik dus op. Bah bah.
W t een gruwel zeg.
En LLE ouders zijn hetzelfde! Niet n uitgezonderd!

En dat dus kinderen vervolgens opgeschoten, arrogante, door & door verwende kutkoters worden, die ik niet kan luchten of zien.. Tja… Kunnen zij niets aan doen, maar ik blijf er VER bij uit de buurt.

Heb zelf g n kinderen.
Word raar aangekeken als men mij ernaar vraagt & ik dan opgelucht antwoord;: Pfieuw gelukkig niet zeg.

En dan altijd dezelfde vervolgvraag: oh, vind je ze van een ander dan wel leuk? Wel de lusten, niet de lasten?
Nou. Nee. Vind ze meestal gewoon ni t leuk. Hoezo? Vind jij kinderen van een ander w l leuk dan?
Nee, word er dan ook nog gezegd, vind m’n eigen kids toch wel het leukst…
Zucht.

Neem nou mijn kat.
Hij is de leukste. De knapste. De stoerste & de liefste. Maar daarnaast vind ik dus lle katten geweldig…

Oja.