Ondanks een recente waarschuwing van enige jaren geleden blijf ik terug vallen in mijn stupide oorspronkelijk gedrag. Drugs, roken en alcohol. Geen big deal want aan de buitenkant zien we eruit als een succesvol gezinnetje. Onze relatie loopt echter niet lekker maar wellicht een kip en ei kwestie. Ik zit gevoelsmatig zo vast in dat cirkeltje dat ik bang ben dat ik er helemaal uit moet stappen om nog succesvol te kunnen stoppen. Mijn vriendin, en ik neem het haar niet kwalijk is verbitterd, vol onbegrip en weinig geduldig. Ik acht het daarom kansloos om haar weer te overtuigen om me te steunen wanneer ik zeg dat ik het “nu echt ga doen” Ik wil en moet echt veranderen maar het kost me zeker moeite en dat kan ik nooit zonder positiviteit. Het meest logische lijkt daarom professionele hulp, voor mij in eerste instantie en wellicht voor haar op termijn. Dat voelt als een nederlaag ..met hulp van buitenaf. Bovendien lijk ik het dan groter te maken dan dat het is.. Zucht, ik wil die natuurlijke impuls.