Drie jaar geleden een leuke dame ontmoet.
Ik was stapelgek op haar. Had nog nooit zoveel van iemand gehouden. Er ging geen dag voorbij en ik moest aan haar denken.

Helaas leed zij aan behoorlijk obsessief gedrag waardoor ik de relatie heb moeten be�indigen. Ik werd 24 uur per dag gestalkt, gebeld, bestookt met brieven en mailtjes. Verstikkend!!
Ik had niet het budget om een priv� security in te schakelen anders had ik had ik dat destijds zeker gedaan.
Ik voelde mij gevangen. Gevangen in mijn eigen vertrouwde domein. Ik durfde de straat niet meer op. Had dagelijks las van hoofdpijn en paniek aanvallen. Zelf de keuken alleen in lopen om een bakje espresso te zetten bezorgde mij angsten. Ook kreeg ik regelmatig de schijterij als de telefoon of deurbel ging.
Ik lag alleen nog maar in mijn bed, gordijnen dicht en nam vaak een valium in om de wereld om mij heen te vergeten.

Het heeft mij heel veel gekost maar nu de relatie achter de rug is, pluk ik mijn dag. Zoetjes aan gaat het steeds beter. Ik lach weer en durf meer. Het nadeel is wel dat ik elke dag anti-depresiva slik om mijn dag door te komen.

Onbegrijpelijk wat voor ”hobby” sommige engerds op na kunnen houden.

Is er iemand die zich enerzijds herkend in mijn verhaal en hoe heb je dit opgepakt?