Beste lezers,

Ik heb een grote zonde begaan….
Ben een onwijze kwal tegen gekomen waar ik een ontzettende hekel aan had. Plotseling op een dag veranderde ik 360 gragen en ging ik als een ”vrijgezel” voor hem vreemd. Vervolgens was de haat omgeslagen in hevige verliefdheid.
Ik leef maar voel mij ontzettend verdrietig en ellendig en zelfs depressief. Ik ben hem kwijt….

Wat heb ik toch gedaan ondanks ik niet veel weet van jou bestaan?
Ik ben ontevreden over mijn bestaan en totaal niet egoistisch.
Het voelde zo zuiver en vond het zo mooi. Voormij voelde het als of hij alles voor lles voor me was. Ook toen hij aangaf om gezamelijk in therapie te gaan voor onze kwal.
Hij is blijkbaar niet voor jou voorbestemd maar waarom voelt het toch zo fijn. En waarom elke dag weer dat gemis? Ik mis zijn geduld en de aandacht die hij mij gaf op zijn manier.
Ik hoop dat hij mijn kreten kon horen zou.
Wenste dat hij in mijn hart kon zien hoeveel ik van hem hou en van harte mist.
Ik haat het als hij mij negeert als of dat de gebruikelijke spelgregels zijn waar ik mij aan dien te houden van die stomme ring tone.
Ik weet dat ik een mooi mens ben zoals hij dat keer op keer tegen mij zei. Ik dacht dat ik een betekenis voor hem was en alles gegeven had maar maar dat was dus niet zo. De afstanden werden juist groter. Ik ben hem kwijt.

Helaas kan ik niet zonder hem, hij is mijn ware liefde. Het liefst zou ik hem vastbinden met een keting en nooit meer loslaten. Waarom maakt hij het mij zo moeilijk ik raak daarvan in de war. Ik wil geen plezierige pijn meer lijden.

Hoe vraag ik om vergeving? Hoe krijg ik hem terug?

Een noodkreet van Rabia