Het is allemaal even hopeloos, je vind iemand leuk…nou ja, meer dan leuk maar je kunt he-le-maal� niks.Getrouwd en kinderen… maar nog nooit, nooit zoveel zin om de hele zwik op te doeken en weg te gaan, mijn hart achterna.Het moeilijkste van settelen is dat je je hart nooit of te nimmer op slot kunt doen.Kies ik voor een leven zonder romantiek en knuffels, omdat ‘de maatschappij’ dat van mij vraagt, of kies ik voor LEVEN??? Er zou geen keuze moeten zijn…damn