Ik ben hopeloos verliefd op een meisje, en ja, ik ben zelf ook een meisje. Dit kwam voor mij als een erg grote schok. Maar toen ik het wist, toen ik het echt wist heb ik het haar meteen verteld. Wat erg lastig voor mij was want ik was pas net verhuisd, en alles was nieuw.

Ze zit in mijn hockeyteam en ik zie haar dus zo’n 3 keer per week. Toen ik het haar vertelde luchtte het minder op dan gehoopt, eigenlijk allen maar meer stress. Ik was net nieuw, nieuwe school, nieuw team, en ook mogelijkheid op nieuwe vrienden.

Nu is ze erg close met dat team dus ik dacht dat ze alles door zou vertellen. Dit heeft ze dus niet gedaan. Nadat ik daar achter kwam viel er een enorme kast van mijn schouders. Ze bleef ook normaal tegen me doen, we zijn eigenlijk best close geworden. We hebben nu al 64 dagen lang 1 gesprek. ‘S ochtends appen we elkaar, tot in de avond als we gaan slapen. Dan zeggen we alvast slaaplekker en praten weer verder tot er 1 in slaap valt. De volgende ochtend gaan we gelijk weer verder. Al 64 dagen lang.

Ik vind het toch erg lastig om contact met haar te hebben want ik ben echt smoorverliefd op haar. Maar hoe meer ik erover nadenk. Hoe verliefder ik op haar word, en hoe minder graag ik een relatie met haar wil. Dit gedeelte snap ik niet zo goed. Want je kan gerust zeggen dat ik van haar houd, maar ik wil toch geen relatie?.. Hierdoor ben ik vooral erg in de war.