We raakten zomaar aan de praat, hij zag er best goed uit, en zijn prachtige ogen deden me smelten.
Ik wacht op de trein, hij ook…dacht ik.
Elke dag maakten we een kletspraatje, ik ging er zelfs eerder voor van huis. Ik haalde koffie, en soms zag ik hem na het werk ook nog even. Rennen uit kantoor om trein eerder te pakken, ik betrapte mezelf er steeds vaker op dat ik hem miste in het weekend.
En nu heb ik dus iets gedaan wat ik nooit verwacht had van mezelf. Ik heb hem opgehaald, thuis gezegd dat ik met vriendin op stap ging.
Hem opgehaald, wat gedronken, gezoend, innig en elkaar zomaar uren vastgehouden.
Ik ben al jaren getrouwd, en nu verliefd op een “zwerver” iemand zonder baan, huis of wat dan ook. Iemand die slaapt bij het Leger des Heils.
We genieten van elkaar en ik geef hem afentoe wat dingen die hij nodig heeft.
Het is zo fout, maar zo fijn…..