Hoe krom het misschien klinkt, maar ik houd van 2 mannen. Ten eerste van mijn man, ik zou niet weten wat ik zonder hem moet. Ten tweede van een leraar van mijn middelbare school. Hij is toch zeker 25 jaar ouder.
Inmiddels ben ik al zeer geruime tijd van deze school af (we spreken dan nog van de vorige eeuw toen ik mijn diploma haalde), maar vergeten ben ik hem nooit. Wat een kalverliefde was, groeide naar diepere gevoelens. En deze zijn er na al die jaren nog. Het helpt niet mee dat we bij elkaar in de buurt wonen. We zien elkaar geregeld, en dat dat blijft mijn gevoelens voeden.
Na al die jaren loop ik nog steeds wel eens met de gedachte om alles op te biechten, maar ik ben bang dat dit heel veel kapot maakt. En dat is zeker niet mijn bedoeling. Maar de last op mijn schouders is soms enorm zwaar.