Zoveel verdriet en boosheid zit er in mij.Soms denk ik wel eens;Is dit nou het leven?Ik wil en kan niet zo doorgaan.Ben zo moe.hoop energie nodig,maar het kost ook een hoop om het allemaal voor elkaar te krijgen.om het gezin op de rit te krijgen.ik denk dat ik het niet ga redden,ook al krijg ik hulp en heb ik mensen om me heen.ergens voel ik me hartstikke eenzaam en vooral in de steek gelaten door mijn ex.alle zorgen heeft hij op mijn schouders gelegd,alle druk en verantwoordelijkheden.om zelf een vrijgezellenbestaan te leiden en niet meer naar zijn kinderen om te kijken.op enkele verplichtingen na.dan.en het doet me zo’n pijn.