Bah, wat was ik positief aan dit avontuur begonnen. Een verhuizing naar een leuk dorpje in Noord Holland. Wat zou ik leuke schoonfamilie in de buurt hebben wonen, leuke mensen allemaal. Iedereen reageerde positief. Wat ik niet wist dat er heel veel gif in de familie zat. Onder de waterlijn. Er wordt nergens over gesproken wanneer er een meningsverschil is, meningen worden niet gerespecteerd en mijn schoonzus had van dag 1 een hekel aan mij. EN ik…ik zag het niet. Domme gans. Ik trapte overal met gestrekt been in. Ik werd ondervraagd, bevraagd, gewikt en gewogen als nieuweling. Mijn man zag het ook niet, dacht terug te gaan naar zijn vertrouwde stekje. Maar dat Carthago verwoest moest worden ineens…..tijdens Corona zagen wij dingen duidelijk anders richting de ouders die al oud zijn. Die moeten we niet in eenzaamheid dompelen en waar iedereen in paniek schoot, bleven wij rustig, verstandig, volledig beschermd en op afstand maar wel het kontakt onderhouden. Dat viel zo verkeerd, wie we wel niet dachten wie we waren, we komen net aanwaaien en verstoren de hele familieverhoudingen. Ja ja…..schoonzus 1 was jaloers omdat haar man mij net even te leuk vond (ook dat zag ik laat) en een andere schoonzus wenste geen tegenspraak over de 100 jaar oude structuur in de familie. Had ik me maar op de achtergrond gehouden. Wat zijn we afgeblaft. En het ergste is dat schoonzus 2 nu aangeeft aan haar moeder dat ze geen kontakt meer met ons moet opnemen, Dat is beter zo…..en ze doet het ook nog, de moederoverste. Sorry voor mn sarcasme maar ik heb geen woorden voor hoe ik en mijn man zijn buitengesloten. Van feestjes, beslissingen omtrent de ouders, nergens horen we meer bij. Paria. We gaan verhuizen, hopelijk snel. Ik hoef er geen 1 meer te zien. Maar onze kinderen zien ook niemand meer. Wat zat en zit hier veel gif onder en enge, bedreigende familiesystemen. Had ik maar……er omheen gedanst. Ik zag het niet. Maar het niet willen weten past ook niet bij ons. We willen onze kinderen ook niet vergiftigen in deze omgeving, dus eind goed zal vast al goed zijn. Voor mijn man kan ik niet spreken, maar ik verbreek ook het minimale kontakt nu met mijn schoonouders. Ze kunnen er niet tegen op. Ik trek me terug. Tegen zoveel onrecht ben ik niet bestand. Hoop dat karma ze heel snel vindt. Onderschat nooit de zogenaamde leukste, drukste, amicaalste in een familie, ze zijn in staat je tot de bodem af te breken.
0 reacties