Ik ben een jonge vrouw en heb een geheime relatie. Mijn huidige relatie met mijn vriend stelt weinig meer voor. We zien elkaar nauwelijks en op de vrije dagen draait alles om het stiefzoontje. Ik ben dat zat. Mijn geheime liefde geeft mij wel de tijd en de aandacht die ik nodig heb. Hij huilt iedere keer als ik vertrek. Ik kan hem niet meer missen. Hij laat mij voelen wat echte liefde is. Hij past zo goed bij mij. We hebben helemaal dezelfde humor en kunnen uren samen praten. We kunnen helaas geen toekomst samen opbouwen maar ik ben wel heel erg blij met hem. Ik voel me totaal niet schuldig. Jarenlang heb ik aan de zijlijn gestaan en heeft alles gedraaid om mijn stiefkinderen. Eigenlijk heb ik mij vanaf het begin af aan al altijd heel ongelukkig gevoeld met mijn stiefkinderen. Ze laten mij niet mezelf zijn. Ik vind dat ik recht heb op een verzetje. Het is dat ik samen een dochtertje heb met mijn vriend, anders had ik jaren geleden al een punt gezet achter deze relatie. Het heeft mij nooit helemaal lekker gezeten.