ik woon 3 jaar samen met twee mannen.
de buitenwereld en mijn familie en vrienden denken dat wij een kostganger hebben maar dat is dus niet zo.
ik heb een relatie met beide mannen en dat gaat echt heel goed.
maar het is zo jammer dat wij dit niet openlijk kunnen doen.
ik weet zeker dat dit door mijn familie en vrienden niet geacepteerd wordt en wil dit mijn ouders ook niet aandoen.
en ik weet ook niet hoe de buitenwereld hierop reageerd en wil ook geen problemen hierdoor.
dus in het openbaar kan ik nooit mijn tweede man zoenen of knuffelen of lieve dingen tegen hem zeggen.
en als wij bezoek krijgen en die blijven slapen dan kan mijn tweede man niet bij ons slapen.
normaal slapen we altijd met z’n drieen.
en je moet vaak opletten wat je zegt omdat het voor ons heel normaal is ben je gauw geneigd wat te veel te zeggen.
ik vind dat zo jammer als mensen konden zien hoe leuk en lief wij het met elkaar hebben en hoe mooi het is.
soms wil ik het wel van de daken schreeuwen hoe gelukkig ik ben met mijn twee mannen. maar helaas daarom schrijf ik het hier maar even ik hou van mijn twee mannetjes zij zijn alles voor mij en maken mij blij en gelukkig groet janet