Mijn leven lang heb ik verlatingsangst, in combinatie met mijn borderline gaat dat nogal eens mis. Ik geniet ervan als de aandacht om mij draait en ik vind het heerlijk om alles zo te bespelen dat het altijd om mij draait, ten koste van anderen. Ik heb nooit een goede vader gehad, maar vond een tweede vader in mijn pleegvader. Ik geniet van zijn aandacht en van onze vader-dochter relatie. Ik zie alleen elke andere vrouw in zijn leven als een bedreiging. Zo dus ook zijn vriendin. Dat is een aardig mens, maar ze vroeg tijd en aandacht en die had ik liever. Ik vond het heerlijk om ruzietjes tussen hun te veroorzaken. Door bijvoorbeeld zijn aandacht te vragen terwijl zij op hem zat te wachten. Ik wist dat ze ge rriteerd zou worden als hij haar zou laten zitten. Ik wist ook dat hij me niet zou laten zitten, omdat ik handig inspeel op schuldgevoelens.

Zo zat ik daar een keer met schrammen op mijn armen, van het stoeien met de hond. Maar zonder blikken of blozen gaf ik toe dat ik mezelf sneed als mijn pleegvader geen tijd voor me had. Met een zielig gezegd gaf ik aan dat het me deed denken aan vroeger, als mijn echte vader geen tijd voor me had. Het werkte en meteen werd ik opgepept, liefdevol benaderd en nam hij alle tijd voor me. Ik genoot van het idee dat zij later ge rriteerd zou bellen waar hij zou blijven. Het werd ruzie, hij vond dat ze ego stisch was en hij vond ook dat ze maar moest accepteren dat ik zijn pleegdochter was. Ze bond in, maar ik heb altijd vermoedens gehad dat ze me nooit geloofd heeft.

Als ik wist dat ze af gingen spreken, werkte ik mijn social media kanalen bij met verontrustende berichtjes, waardoor mijn pleegvader zich meteen geroepen voelde mij te bellen, of om mij zelfs s avonds laat op te halen thuis. Als ik wist dat zij ergens mee zat, zorgde ik ervoor dat hij voor mij bereikbaar moest zijn, waardoor zij gevraagd werd om niet te bellen omdat hij voor mij beschikbaar moest blijven. Ik kon immers elk moment mezelf iets aandoen. Als ik terugkijk lijkt het of ik buiten mezelf was tijdens deze acties. Ik zag zijn vriendin steeds eenzamer worden, ik genoot steeds meer.

De decembermaand kwam eraan, ik had de aandacht nodig, ik was bang voor de eenzame kerstdagen. Ik besloot een ruzietje te veroorzaken tussen hun twee. Dat ruzietje liep echter regelrecht uit de hand. Ik verzon een akkefietje wat nooit had plaatsgevonden. Zij kon zich niet verdedigen, want ze wist van niets, hij was zo boos om dat akkefietje en zij was woedend om beschuldigd te worden van iets wat ze niet had gedaan. Ik belde haar op om te troosten en met haar mee te praten, ik belde hem op om te troosten en met hem mee te praten. Ik was de lieve gezamenlijke vriendin, maar ondertussen danste ik door de kamer. Maar de andere dag schrok ik hij had de relatie resoluut verbroken. Zij stortte in. Ik sprong door de lucht, maar tegelijkertijd schrok ik van het resultaat. Hij was kapot ervan, hij voelde zich bedrogen. Zij bleef ontkennen, hij werd steeds kwader omdat ze ontkende. Maar de waarheid was dat ze alle recht had om te ontkennen, zij had hem niet bedrogen. Hij was kwaad door mijn verkeerde informatie.

Hoe ik me ook schuldig voelde, ik kon het niet terugdraaien en ik genoot weer van de volledige aandacht. Hij zag ook dat ik opleefde en niet meer mezelf sneed. Maar ik heb mezelf nooit gesneden. Het is een machtsmiddel geworden om mijn verlatingsangst te relativeren. Mijn pleegvader mist zijn vriendin, ik zie het en voel het. Maar als ik haar zie zeg ik dat ik weet dat hij vindt dat ze volledig uit elkaar zijn gegroeid en nooit meer goed zal komen. Het gaat vanzelf, ik wil het niet, maar ik moet wel.
Ik trek het niet als ze weer bij elkaar komen.

Nu belde de huisarts op, er is een melding binnengekomen dat ik mezelf beschadig en su cideneigingen heb, dit door mijn verzonnen verontrustende facebookberichten. Familie maakt zich zorgen. Al die Facebookberichten waren juist verzonnen, maar helaas gelooft mijn huisarts me niet, hij vindt het zorgwekkend. Hij wil me doorsturen naar de GGZ. Ik wil dat niet. Maar ik kan ook alle leugens niet meer terugdraaien. Ik heb mezelf bedrogen met al die leugens nu.