Ik weet niet eens waar ik moet beginnen maar ik begin gewoon.

2 jaar geleden leerde ik een leuke vrouw kennen via een chatsite. Ik was destijds 30 en zij 27.
Al snel klikte het en na 1 keer tussen neus en lippen vragen kwam ze langs voor een drankje bij mij thuis.
Ik was daarvoor 8 jaar alleen geweest en nog nooit een lange relatie gehad en eigenlijk altijd gedacht, dat dat er nooit voor mij in zat.
Na een leuke avond is ze blijven slapen en werd de volgende dag duidelijk, dat ze mij erg leuk vond en ik haar ook.
Alleen ze woonde wel erg ver weg.
Maar de verliefdheid gaat nog verder en we kregen dus een lat relatie.
Ik zit seksueel nogal moeilijk in elkaar (waar ik niet verder over wil uitweiden omdat ik denk dat het irrelevant is).
Dus na een hoop praten en moeilijk doen is ze daar uiteindelijk wel op ingegaan en we hadden alsnog seks en veel ook.
Ook deden we allerlei leuke dingen, dagjes uit, hotelletje, familiebezoekjes, noem maar op.
omdat ik toen werkloos was had ik altijd tijd voor haar en ook altijd tijd om leuke en originele dingen te verzinnen om haar gelukkig te maken.
Ze zei dat ze nog nooit zoiets gevoeld had en dat we altijd bij elkaar zouden blijven en hadden ook samenwoon plannen.
Heb nog steeds brieven met ik hou van jou, wil je nooit meer kwijt etc. etc.
Ik hield ook echt en oprecht van haar. Eigenlijk nog steeds.
Natuurlijk hadden we af en toe ruzie.
Ik heb altijd moeite gehad met blowen (of meer om niet te blowen).
En heb dat dus een tijd stiekem gedaan omdat ik niet wist hoe ze zou reageren.
Op een dag kwam ze daar achter en op dat moment kon het me eigenlijk niet schelen vooral omdat ze op dat moment daar niet moeilijk over deed.
Later zelfs nog een keer samen geblowt, ook zei ze zelf nog geblowt te hebben toen ze thuis was. (ze woont bij der vader en die weet het niet).
Maar uiteindelijk daar toch ruzie over gekregen, niet omdat ik blowde maar omdat ik erover gelogen had.
Eind december had ik ook een baan gekregen als taxichauffeur en was vaak ’s nachts van huis. Sinds ik die baan had niet meer gedaan natuurlijk.
Ze zei toen regelmatig tegen mij dat ze het niet leuk vond dat we zo weinig tijd samen doorbrachten omdat ik overdag slaap nodig had, ook als zij er was.
Ik snapte dat wel en wilde er ook van alles aandoen maar ik kon dat niet zo goed want ik had mijn slaap wel nodig.
Met carnaval zijn we toen nog zelfs 1 avond de stad in geweest nadat ik 5 nachten had gewerkt, om te laten zien dat ik er alles aan wilde doen om het toch te laten werken. Ik was echt kapot.
Een week na de carnaval zei ze dat ze 3 weken nodig had om dingen te overdenken en heeft toen ook al der spullen meegenomen, zelfs spullen waarvan ik het niet wist.
Na die 3 weken kwam ze terug met de boodschap om een einde aan de anderhalf jaar durende relatie te maken.
De reden waren zo vaag in mijn ogen.
Ze trok het reizen niet meer, al der geld ging daarin zitten. (nogmaals ze woont thuis, ik woon op mezelf en heb moeite de eindjes aan mekaar te knopen).
Ze wilde der contract niet kwijt, terwijl ze bij een franchise werkt die door heel het land zit.
En ze wilde niet weg uit der geboorteplaats, daar kan ik verder niet zo heel veel mee.
Maar ik heb gewoon sterk het gevoel dat er zoveel meer achter zit.
Ik weet niet wat daar gebeurt en wat daar gezegd wordt.
Ze heeft een vriendin die pas gescheiden is met 2 kinderen.
Dat kan toch niet anders dan invloed hebben?
Toen ze de relatie kwam verbreken zei ze nog steeds van me te houden en dat ze me heel erg gaat missen.
Wat moet ik daar in godsnaam mee? Als je zoveel van me houdt waarom verbreek je de relatie dan?
Als ik die vraag stel krijg ik weer hetzelfde riedeltje waar ik zo weinig mee kan.
Als ik met mijn verstand denk dan denk ik dat ik inderdaad beter af ben zonder haar, omdat ze niet het risico wil nemen voor de liefde te gaan en ik iemand wil die voor 100% voor me gaat.
Maar mijn gevoel zegt dat ik haar heel erg mis, als persoon, als maatje en als sekspartner.
Ik kan nu ook moeilijk alleen zijn, denk constant aan haar.
Het is nu 2 maanden sinds de breuk.
Ik dacht eindelijk dat het geluk ook voor mij was weggelegd, nu denk ik alleen maar zie je wel, je verdient het niet.
Ik weet niet eens of ik haar terug wil, mijn gevoel zegt ja mijn verstand zegt nee. Zij wil sowieso niet dat is me wel duidelijk nadat ik een week later nog om duidelijkheid ging vragen.
Ze reageert zonder emotie op appjes, en gaat niet in op dingen als ik mis je en dergelijke. Alleen maar ik kies nu voor mezelf, whatever that means.
Net na de breuk is ook 1 van mijn katten overleden door ouderdom, en ben ik mijn baan kwijt, en nog van alles wat een jaar daarvoor allemaal goed ging.
Het lijkt net of ik weer terug bij af ben.
Dus ik begin weer bij het begin. En zo begon mijn verhaal ook.
Sorry als dit te gedetailleerd of te lang was, ik wilde gewoon mijn verhaal ergens kwijt.