Ik ben 19 jaar oud en woonde vroeger met mijn ouders in een klein dorp waar ik veel vrienden had. MIjn ouders gingen scheiden en ik, mijn moeder en mijn stiefvader verhuisde naar een wijk vol criminaliteit. Ik werd meerdere keren mishandeld en opgewacht onderweg naar school.

Gelukkig kon ik snel naar een andere school, waar alles veel beter ging.

Toen ik naar de middelbare school ging ben ik ook 2 jaar gepest geweest. In die periode heb ik mezelf proberen op te hangen. Ik raakte met mijn tenen de grond, en kon nog net loskomen.

Een klasgenoot had op een dag een potlood van mij gebroken. Dit was voor mij de druppel. Ik ben totaal niet agressief maar ik had mijn woede 2 jaar lang opgespaard en die uitte ik op hem. Volgens de politie mocht ik blij zijn dat hij nog leefde.

Het peste stopte toen voorgoed. Ik kwam in een andere klas en maakte vrienden. Ik had een zeer goede vriend die altijd voor mij klaar stond en waarmee ik altijd kon lachen. We zagen elkaar zowat iedere avond na school en dan dronken we een biertje samen met meer vrienden. Het was altijd kei gezellig, totdat hij onlangs verslaafd raakte aan gamen. Nu zie ik hem nog heel af en toe, en als ik naar hem toe ga dan gaat hij snel weer naar binnen, of hij weigert open te doen.

Ik loop op dit moment stage in een bedrijf dat heel veel van mij vraagt. Ik heb ADD (een concentratiestoornis) en daardoor is het voor mij heel moeilijk om veel taken tegelijkertijd te doen. Als ik om half 6 klaar ben met stage ga ik naar huis. Thuis heb ik 2 broertjes, een is 4 jaar oud, en is super druk. Hij schreeuwt en springt de hele dag door. Omdat ik ADD heb kan ik niet om in zo’n omgeving te zitten, vooral niet na zo’n lange drukke dag. Ik eet zo snel mogelijk en ga daarna direct naar mijn kamer. Daar kijk ik films en series om even uit de realiteit te ontsnappen.

Qua geld en bezit heb ik alles wat ik wil, en ik weet maar al te goed hoe het is om dat niet te hebben. Ik heb namelijk familie wonen in een ontwikkelingsland waar ik al verschillende malen ben geweest.

Ondanks alles wat ik heb ben ik heel erg ongelukkig. Het wordt mij allemaal veel te veel. Ik heb het gevoel dat ik ieder moment kan instorten, ik voel me eenzaam en ik heb iemand nodig om van te houden.

Een ex van mij, heeft nu een nieuwe vriend, maar ze gaat met mij vreemd. Dat maakt mij niet uit, maar dat wil wel zeggen dat ik haar nooit heb kunnen vertrouwen. Mijn andere ex heeft het opeens uitgemaakt omdat ik te lief was. Ik kom vanzelf wel iemand tegen, dat weet ik. Het probleem is dat ik nu helemaal gek wordt van alle toestanden om mij heen en ik wil begrepen worden, door het meisje waar ik de rest van mijn leven mee wil delen. Zodat ik ook meteen weet dat ze wel begrip heeft voor andermans gevoelens, in tegenstelling tot mijn exen.

Ik heb al een psychiater voor mijn ADD, waar ik dingen mee kan overleggen, maar toch voel ik me niet helemaal begrepen door hem, met andere dingen.