Hallo iedereen,
Ik en mijn man zijn beiden jonge dertigers uit Belgie en hebben reeds 8 jaar een relatie. We hebben net een eigen huisje gekocht en genieten met volle teugen van ons leventje. Ik ben erg gelukkig met hem, met mijn huidig cari re en met mijn leventje in het algemeen.
Over kinderen krijgen hadden we een duidelijke afspraak: die kwamen er niet.We wilden van het leven genieten, lekker met ons tweetjes, en onze zuurverdiende centjes investeren in reizen. Ik vond het wel lekker zo, en verder werd er niet over gepraat. We merkten wel dat onze moeders, en dan vooral de moeder van mijn partner het er erg moeilijk mee heeft. Maar we maakten ons sterk dat het een goede beslissing was waar we samen achter stonden.
Tot ineens een kleine maand geleden mijn partner het onderwerp ter sprake bracht. Hij voelde toch ineens “iets”” voor kinderen. Of we er misschien toch eens moesten over nadenken? Want als we toch kinderen willen dan mogen we toch niet lang meer wachten.Voor mij kwam dit als een donderslag bij heldere hemel. Wat met onze plannen? Onze reizen? Wat met ons leventje samen? We hadden het toch goed met ons twee? Ik ben er niet echt verder op ingegaan