Het is intussen vijf maand gedaan tussen mij en mijn ex maar hij blijft door mijn hoofd spoken. Naar de buitenwereld toe doe ik alsof ik er al over heen ben maar ik mis de aandacht en het veilige gevoel van onze relatie. Tot nu toe stond ik mezelf toe bijna constant aan hem te denken en stiekem te blijven hopen dat hij nog terug zou komen. Maar we hebben al maanden zo goed als geen contact meer gehad en dus wordt het hoog tijd dat ik dat verlangen naast me neer leg. Ik vrees namelijk dat hij binnenkort een nieuw liefje zal hebben (of misschien nu wel al heeft) en ik weer helemaal van de kaart zal zijn eens ik er achter kom. Ik wil terug stevig in mijn schoenen staan zodat ik binnen een bepaalde tijd niet plots tot de vaststelling moet komen dat ik langer om hem getreurd heb dan ik met hem samen was.

Dus nu wil ik van dat gevoel af en terug focussen op mijn eigen leven, in de plaats van op het zijne waar ik geen deel meer van uitmaak. Alleen blijkt dit niet zo makkelijk dan ik zou willen dat het is. Als de herinneringen aan hem op een leeg moment weer eens de kop op steken, probeer ik die in de kiem te smoren door het ene na het andere inhoudloze filmpje aan te klikken. Ik volg hem niet meer op Facebook maar hem als vriend verwijderen krijg ik echt niet over mijn hart omdat ik op de een of andere manier de deur wil openhouden.