Eind 2009 ontmoette ik hem en was meteen verkocht. Hij vond mij ook leuk, maar voor hem was het beangstigend dat ik zo in ons geloofde en zo voor ons ging, dus vroeg hij vooral veel ruimte en vrijheid, fair enough.Na maanden bleef het gek dat hij graag met vrienden weg wilde, maar mij daar niet bij wilde hebben. Vrienden vroegen soms waar ik was geweest. Maar ik wist niet meer dan dat het n mannenavond was, niet voor vrouwen. Als ik daar naar vroeg werd hij boos, ik werd afgeschilderd als politieagent en dat er idd onverwachts toch ook vrouwen bij waren aangeschoven. Ach ja, je moet iemand zijn vrijheid geven, en misschien was ik wel echt jaloers, bezitterig en niet leuk om mee uit te gaan zoals ik tussen de regels door opmaakte.
Toen ik n keer zijn telefoon gebruikte (met zijn medeweten) voor n sms vond ik het gek dat zowel inbox als verzonden items leeg was. Op een avond dat hij onder de douche stond heb ik zijn telefoon gepakt en zijn smsjes bekeken. Ik schrok zo ontzettend dat ik stond te trillen en de wereld draaide. Ik wist niet meer welke knopjes ik moest gebruiken om verder te lezen, kon niet eens de telefoon meer goed vasthouden. Enkele die ik me nog herinner uit een veelheid waren ‘did you see the picture I sent you last night? x’ ‘I love the snow, I just had to think about you. x’ en berichtjes die hij had verzonden als ‘am spending the weekend with the girlfriend’ ‘will you wait for me? am late, my boss kept me at work, but no matter what I will come to see you. kisses’ ‘Was wonderful tonight. Enjoy your tv show tomorrow. kisses’.
Het waren gekke berichtjes, ik kon er als ik wilde een goede vriendin van maken. Maar ja de naam was wel erg gek, hij had er nl n mannennaam van gemaakt, maar het was duidelijk dat dit een vrouw was. Aan de oproepen te zien zou er nooit bij mij n alarm zijn gaan rinkelen, en hij wiste blijkbaar normaliter al zijn berichten. Wat moest ik doen? Blinde paniek overviel mij. In plaats van mijn vriend te confronteren heb ik de telefoon teruggelegd en die nacht niet geslapen, maar gehuild en gewanhoopt. De volgende dag begonnen mijn vragen, neem mij nu eens mee uit, waarom deel je nooit leuke momenten met mij, ben je wel eerlijk naar mij, en ik ging checken wat hij ging doen. Vragen over loyaliteit en wat je verwacht van een relatie wekten woede bij hem op. Door mijn vragen gingen er belletjes bij hem rinkelen. De verzonden items en sms inbox waren voortaan altijd leeg, ik heb dat n paar keer gecheckt over de maanden. 1x was hij vergeten zijn verzonden items te legen, (inbox was leeg), net op de dag dat hij zijn telefoon vergat mee te nemen naar zijn werk en ik thuis werkte. Ik maakte uit deze berichten op dat hij nog steeds dezelfde ander had, uit de sportschool construeerde ik.
En nog hield ik het geheim voor me. Te geshockeerd, en ik hield mijzelf voor dat dit ook een gewone vriendin kon zijn, waar ik jaloers op zou zijn zoals hij vaker tegen mij zei als reden waarom ik veel van zijn vrienden niet kende. Ik reageerde volgens hem namelijk altijd jaloers.Hij maakte het een paar maanden later uit. Omdat ik te bezitterig was, vervelend, jaloers, hem niet vrij liet en gewoon geen leuk persoon was. Gek misschien, maar ik was radeloos en in paniek en ik vroeg hem om ons te overwegen. En al die tijd liep er ik er mee rond dat ik wist dat hij mij aan het bedriegen was. Maar ik wilde het niet geloven. Ik wilde en kon het niet aanvaarden.
Al die tijd wist ik iets waarvan hij niet wist, dat ik wist. En ik wist niet hoe ik hem kon confronteren. Want in iemands telefoon kijken, dat doe je niet. Dat is een teken van wantrouwen, dus ik wist niet hoe ik hem kon confronteren.
Na een jaar zijn we weer bij elkaar gekomen. Hij had op het moment dat hij vertelde mij nog altijd te missen wel n andere scharrel, dus daar moest ik hem op vertrouwen. Ik kon hem wederom niet vertellen dat ik wist dat hij mij daarvoor bedrogen had en dit dus niet heel prettig en betrouwbaar overkwam. Hahaha, de scharrel was n goede vriendin met wie hij nooit contact zou verbreken. En toch, ik had mijzelf voorgenomen dat als we weer bij elkaar zouden komen, ik niet zou gaan zeuren over verleden en dat ik hem volledig moest vertrouwen. Zonder dat kan ik geen relatie aangaan. Ik was van mening dat hij emotioneel meer volwassen was geworden en tijd had genomen om na te denken wat loyaal zijn in relatie betekent. Hij leek er spijt van te hebben en mij net zo te missen als ik hem.
Het leek een sprookje, in het begin deden we steeds leuke dingen, leek het zowaar dat we gelukkig waren, dat we elkaar accepteerden zoals we waren en leerden dat niet iedereen perfect is. Al snel gingen we samenwonen. Ik kon het bijna niet geloven, want het was niet mijn idee.Ongeloofelijk, na een paar maanden samenwonen was de glans er blijkbaar van af. Ik leerde weer zijn melancholische buien kennen. Uitgaan met mij zat er niet meer in en ik voelde me weer de schuld van onze problemen.Er gebeurde in die maanden veel, heel veel in onze levens.Pfoe, toen we terugkwamen van een gezamelijke korte reis heb ik zijn telefoon weer gepakt. Er klopten teveel dingen niet. Deze keer wilde ik voor mijzelf bevestigen dat alles in orde was, en dat ik me dus niet over bedriegerij zorgen hoefde te maken.Helaas. Tot mijn grote schrik zag ik smsjes van een schuilnaam die ik op verschillende manieren kon interpreteren. Weer raakte ik in paniek en heb de telefoon teruggelegd. Pas s ochtends bij het ochtendgloren heb ik weer zijn telefoon gepakt en ben ik gaan kijken of het een Nederlands nummer was en of er meer in stond. Toen werd mijn vriend ook wakker. Het was dus geen vraag meer of ik deze kennis weer als geheim voor me zou houden…ik werd op heterdaad betrapt.
Zijn eerste reactie was boosheid, meer dan een kwartier lang was hij echt superboos hoe ik het in mijn hoofd haalde zijn prive spullen te checken. Maar allereerst pakte hij de telefoon uit mijn handen en is enkele minuten bezig geweest met dingen te wissen. Voor als ik nog n keer wilde kijken. Logisch. Want ik had op dat moment nog geen weet van whats app…daar zal nog veel meer in hebben gestaan, en ik heb in mijn paniek niet eens de verzonden berichten kunnen bekijken. Wel heb ik gezien dat hij niet 1 maar wel 2 gekke bijnamen in zijn telefoon had staan. Ik probeerde te praten. Er kwam alleen maar uit dat dit slechts n goede vriendin was en ik niet zo bizar moest reageren -ja echt waar!-. Voor mij was het genoeg bewijs..maar dat kon ik niet zeggen.Ik heb hem de deur gewezen. Nog een keer contact gehad met hem. Hij vertelde dat het niet uit is tussen ons omdat hij niet loyaal is geweest aan mij, maar omdat ik zo overdreven reageerde, en bovendien de liefde van hem voor mij eigenlijk allang weg was. Het zat op het puntje van mijn tong om te zeggen dat hij al eerder n kans had gehad, ik heb er aan gerefereerd, maar mijn geheim niet onthuld. Soms denk ik er aan om over een jaar hem op te bellen om af te spreken. Tijdens een wijntje wil ik dan de schuilnaam van de eerste relatie te laten vallen. Ik wil zien hoe hij reageert. Zou hij het wellicht al vermoeden dat ik al zo lang meer wist dan hij wilde?